Vierde team houdt de spanning er in

Aan het begin van het seizoen was al duidelijk dat er in de 3e klasse B een tweedeling was te bespeuren: een paar teams zouden de meeste klappen krijgen en een viertal zou gaan strijden om de hoofdprijs. Op voorhand was DSC 8 ingeschat als de zwaarste concurrent en op maandag 16 februari 2015 werd het bewijs geleverd. Het studententeam van de Delftsche Schaakclub had met wisselend succes geopereerd, veel gewonnen maar wel verloren van Schaakhuis 3, dat op zijn beurt van ons had verloren. De cirkel werd rondgebreid met het treffen tussen ons vierde en het Delftse 8e team.

Met het voltallige basisteam werd in een drukke speelzaal (want er werden naast de interne competitie nóg twee bondswedstrijden gespeeld) begonnen aan een regelrechte thriller van een wedstrijd. Danny was heel snel klaar. Binnen een vloek en een zucht stond hij een paar stukken achter en binnen een uur trok hij huiswaarts. Niet echt een droomstart, om het eufemistisch uit te drukken, maar gelukkig verging het Frans beter. Hij was in moeilijkheden gekomen en wist zich los te wurmen, met remise als resultaat.

Intussen was ik zelf aan het knoeien gegaan in de opening, stak er de nodige tijd in, maar zag het gevaar aankomen dat mijn koningsstelling verpulverd zou worden. Het enige tegenmiddel leek een speculatief paardoffer om de stelling van mijn tegenstander voldoende te verzwakken en misschien met eeuwig schaak weg te komen. Intussen stond Ed al vanaf de opening met de rug tegen de muur en begon zich langzaam te bevrijden. Eric ging lekker en had het betere van het spel en ook Franck bouwde langzaam maar gestaag aan een goede positie. Rik deed het rustig aan, maar zag daarbij wel kans om het vereenvoudigen van de stelling gepaard te doen gaan met pionwinst. Lex tenslotte kwam gelijk te staan in een toreneindspel met elk zes pionnen. Geen enkele reden tot zorg derhalve.

Maar toen misrekende ik me en kon mijn tegenstander, nog steeds met een paard tegen een pion, geforceerd dames ruilen. De rest was een kwestie van techniek. Eric had het allemaal naast zich zien gebeuren en trok de partij naar zich toe. En zo stonden we nog steeds een punt achter, met kansen op gelijkspel dankzij de overige vier partijen.

Rik ging nog steeds goed en speelde inmiddels een eindspel met paard + 2 tegen loper + 1. Met een brede glimlach op zijn gezicht vergrootte hij zijn voordeel. Helaas was het aan de andere kant van de wedstrijd, aan het laatste bord, misgegaan. Lex moest na de partij tot de conclusie komen dat het niet handig was geweest om de torens te ruilen. De pionnen stonden net niet gunstig genoeg om de deur dicht te houden en een nul was het gevolg. Ed was zijn problemen te boven en kreeg tegenspel. Toch weer wat compensatie dus. En Franck had een prachtige stelling bereikt, maar moest er nog wel winst uit slepen om 4-4 te helpen bereiken.

Hoe het precies gebeurd is, is aan de aandacht ontsnapt, maar Ed wist zijn partij te winnen en even later volgde Rik en stonden we gelijk.

Franck was in tijdnood gekomen, evenals zijn tegenstander, en het zag er naar uit dat hij het kon gaan uittikken, maar zou de klok het hem toestaan? Nee, het mocht niet zo zijn. In een nog steeds betere stelling overschreed hij zijn tijd.

Het was jammer, maar we hebben nog twee wedstrijden te gaan, terwijl onze overgebleven concurrenten er allebei nog één voor de boeg hebben. De volgende match, thuis tegen DSC 10, zal met grote cijfers gewonnen moeten worden, zoals de andere twee kanshebbers ook hebben gedaan. In de laatste ronde zal dan nogmaals de druk op de ketel moeten om het kampioenschap te bereiken. We zijn er nog niet, maar hebben het allemaal nog in eigen hand.