3e team behaalt eclatante overwinning

24 oktober - In de aanloop naar 24 oktober liep het allemaal niet van een leien dakje. René was verhinderd, dat was bekend, want hij speelt ook in de RSB-competitie en dit was de enige wedstrijd die samen viel met een wedstrijd daar. Omdat we over negen spelers beschikken was dat echter geen probleem. Problematischer werd het toen Jan Verheijen zich moest afmelden. Wel ruim van tevoren, dus een vervanger werd gevonden in Hugo van der Laan. Geen slechte ruil. Danny meldde een aantal dagen voor de wedstrijd dat hij zich niet echt goed voelde, maar hij zou het nog even aanzien. Op de ochtend van de speeldag kreeg ik van de andere Jan het bericht dat hij met griep op bed lag en een kort mailtje naar Pim van der Meiden loste dat knelpunt op. Toen Danny zich toch nog op de valreep met koorts moest afmelden was goede raad echter duur. De wedstrijd was nog een goed uur weg en ik had een man te weinig. Wie kon er zo snel op de Escamplaan zijn? Eric Alvares speelt niet meer, maar woont er op kruip-afstand vandaan. Het mobiele nummer gaf helaas de voicemail. Toen de gok genomen dat Geurt Jan van der Meiden tijd zou hebben en ja, die kon wel komen. Restte nog een goed resultaat te behalen en dat lukte.

Het zag er vanaf de start al veelbelovend uit. Ben’s tegenstander verslikte zich in de opening en werd in geen tijd van het bord gezet. De stukken waren nog niet eens warm geworden. Op dat moment zag het er bij Pim ook al goed uit, al zou hij er nog flink aan moeten trekken. Aan mijn andere flank zag ik Geurt Jan rustig uit de opening komen en ik was benieuwd wat hij er van ging maken. Het is nooit gemakkelijk om op het laatste moment te moeten spelen. Ik zat zelf aan het 7e bord, zodat ik een niet al te sterke tegenstander kon combineren met het overzicht houden op het team, maar werd verrast door een vreemd gezicht tegenover me. Het bleek dat mijn geplande tegenstander ziek was geworden (waar hebben we dat meer gehoord?) en de gastheren hadden dankzij het thuisvoordeel een invaller gevonden. Ik nam aan dat hij niet veel sterker zou kunnen zijn dan de basisspeler. Nu zeg ik zelf altijd dat je een tegenstander nooit moet onderschatten...

Nico kreeg kort na het voltooien van de opening een remiseaanbod en hij zag zelf niet veel meer dan dat in de stelling. Ik zei hem nog even te wachten, want Pim stond overwegend maar moest nog wel het punt toucheren. Dat gebeurde en Nico nam het remiseaanbod aan. Een riante voorsprong, met nog twee punten te scoren en veel onduidelijke stellingen. Hugo zat tegenover de altijd onvoorspelbare Jim Loke, die een misleidend lage rating heeft. Als hij eenmaal greep op de stelling krijgt ben je er doorgaans wel geweest en dat gebeurde nu ook. Mijn tegenstander had me verrast met een zet die ik over het hoofd had gezien, waardoor ik de loopgravenoorlog in moest. Het voordeel was uitsluitend dat hij heel veel tijd gebruikte voor zijn zetten en ik niet veel meer kon doen dat steeds proberen de deur dicht te houden. Gelukkig miste hij een sterke voortzetting. Een blik naar rechts leerde me dat Geurt Jan bezig was de partij naar zich toe te trekken en ook Eduard, die rustig zocht naar de goede zetten, had niets meer te vrezen. Hugo echter was de klos; hij probeerde wat hij kon, maar kreeg de genadeslag toegebracht. Nog steeds was de stand twee punten in ons voordeel en met nog een punt te behalen stond Eduard goed, Piet (in zijn bekende ‘schuifie-schuifie’-stijl) had een gesloten stelling waar zo te zien niet meer dan een remise uit kon komen. Zelf zat ik nog steeds te modderen om mijn positie te houden. Ik zag sterke zetten voor zwart, maar die kwamen maar niet.

Toen kwam het verlossende moment: Eduard won! Piet wurmde zich door de stelling van zijn tegenstander en haalde ook het volle pond binnen. Alleen ik was nog over. Ben had me tussen de bedrijven door ingefluisterd dat mijn tegenstander in voorgaande jaren in het eerste van HSV had gespeeld (leuk om te weten als je al niet lekker staat) en daarmee was de taktiek om mijn aandacht te kunnen verdelen definitief afgestraft. Alleen de klok... die bleeft tikken. Niet letterlijk, want ook HSV speelt met digitale klokken. Er zat wel wat flexibiliteit in mijn stelling, maar die kon door de sterk geposteerde stukken van de zwartspeler niet tot uiting komen. En toen had hij nog maar een paar minuten over...

Ineens glipte de stelling uit zijn handen en kon ik counteren. Niet bepaald het type spel waar ik van hou, maar soms kun je niet anders. Een toren werd in de penning gezet en de tot dan niet uit te spelen combinaties kwamen tevoorschijn. Mijn vrije d-pion kon gewoon doorlopen, want nemen was op straffe van torenverlies. Ontgoocheld gaf de zwartspeler op. Hij schudde mij de hand en was binnen een paar minuten op weg naar huis. Ik ken het gevoel.

 

HSV 2 (1574)                           SHTV 3 (1668)                            1½-6½
Bert Gerritsma (1587)                  Eduard Supit (-)                          0-1
Wim Hessels (1538)                     Nico Gouzij (1742)                        ½-½
Wouter Remmerswaal (1390)              Ben Spierings (1710)                      0-1
Jim Loke (1611)                        Hugo van der Laan (1650)                  1-0
Harry Boot (1334)                      Piet Sikkes (1728)                        0-1
Hans Coenders (-)                      Geurt Jan v.d. Meiden (1661)              0-1
Bert Corneth (1798)                    André Wagner (1682)                       0-1
Bram de Jong (-)                       Pim van der Meiden (1502)                 0-1