Westlandse beren op de weg

Het smalle pad naar een kampioenschap van de HSB wordt nog weleens versperd door tegenwerkende tegenstanders. Dat is natuurlijk ook hun taak, maar vooral als een team het al twee keer (net) niet gehaald heeft en ruim aan de leiding gaand de voet dwars wordt gezet, komt het extra hard aan. De wedstrijd tegen Schaakhuis ging al langs het randje, maar deze keer hielp er geen lieve moedertje aan.

Twan had al onbedoeld de toon gezet in zijn twee weken eerder gespeelde partij tegen Johan Voorberg. Het ging aanvankelijk voorspoedig en met een kwaliteitsoffer leek hij aan het langste eind te gaan trekken, maar hij miste een wending en kon met een toren tegen dame het fort niet houden. Daardoor begonnen we op maandag 17 februari met een 1-0 achterstand aan de rest van de wedstrijd in de Ontmoetingskerk in Naaldwijk.

Melchior begon rustig, in tegenstelling tot Maarten, die vol uit de startblokken ging en zijn tegenstander al snel onder druk zette. Marco speelde als altijd creatief zijn verdediging en ook aan dat bord zag ik geen directe problemen opdoemen, maar Aleksander koos op de vierde zet voor een totaal andere opzet dan anders tegen een speler die net als hij al zijn partijen had gewonnen. Niet zo’n goed idee, zoals al snel bleek, want hij kwam volkomen klem te staan en moest maar zien hoe hij zijn koning uit het centrum kreeg en alle stukken actief.

Sander speelde zijn verdediging pianissimo en ging voor de ‘counter’. Wit kreeg wel ruimte en druk, maar had zo op het oog geen directe mogelijkheden om door te dringen. Peter zag kans een ingewikkelde stelling op het bord te toveren tegen een lastige zwarte stelling en dat beloofde een lange duw- en trekpartij te gaan worden. Jan Willem koos tegen e4 dezelfde verdediging als zijn tegenstander doorgaans speelt en dat bood weer een uitdaging: hoe zet je je schrap tegen iemand die ook bekend is met de ins en outs? Een rondje langs alle borden maakte één ding duidelijk: het zou een lange avond worden...

Het leek er langzaam op dat Melchior een kleine beetje voordeel begon te krijgen, maar meer dan dat was het niet. Maarten daarentegen had nu vrijwel alles onder controle en winst leek binnen bereik, maar steeds weer zag zijn tegenstander kans om hem een zet voor te blijven. Marco stond ronduit lekker en dit was de eerste partij waar ik het zonnig voor in zag, maar op het bord ernaast was het treurnis troef, want Aleksander moest een kwaliteit plus een pion inboeten en het was in hogere zin uit. Sander stond nog steeds wat gedrukt, maar had inmiddels zijn plan klaar om zich los te wurmen. Alleen kostte het wel weer veel tijd, want de stelling werd er niet gemakkelijker op. Peter kreeg, ook dankzij een overmatig tijdgebruik van zijn opponent, langzaam steeds meer greep op de partij en Jan Willem had een ongeveer gelijke stelling. Wel moest hij oppassen voor initiatieven van zijn tegenstander over de open e-lijn.

Het was Melchior die als eerste klaar was. Een remiseaanbod nam hij (zonder overleg, maar de teamleider had even eerder ook niet veel meer gezien) aan en even later scoorde Marco de gelijkmaker. In een ingewikkeld eindspel dreigde hij steeds de witte dame te vangen en om dat te pareren verloor wit steeds meer de greep op het spel. We stonden dus gelijk, maar meer was het niet, want Aleksander wrong zich nog in alle bochten om het onvermijdbare te ontlopen en Maarten moest lijdzaam toezien hoe zijn drukstelling langzaam uiteen viel. Een remiseaanbod mocht hij niet aannemen, hoewel dat op dat moment wel verstandig was geweest, want het eindspel met loper tegen paard was zeker niet meer in zijn voordeel. Ook Jan Willem kreeg een remiseaanbod en ook hij moest het nog even proberen, maar de stelling rechtvaardigde dat eigenlijk niet. Zijn problemen waren opgelost en de stelling behoorlijk vervlakt. De klokken werden langzamerhand aan de overige borden een derde speler, soms in het voordeel van het ene team, soms van het andere. Sander had niet veel tijd meer en stond ongeveer gelijk, terwijl Peter een ruime voorsprong had op zijn tegenstander.

Gelukkig speelde Maarten’s tegenstrever het niet op zijn scherpst en eindigde de partij in remise door een tekort aan materiaal. In ieder geval hier nog een halfje en even later was ook aan het bord van Jan Willem alle muziek er uit. En dat gold ook voor de wedstrijd, want Aleksander gaf na ruim drie uur ploeteren de pijp aan Maarten (andere Maarten overigens) en Sander kon geen zetten die sterk genoeg waren meer bedenken in de tijd die hem restte. Van de weeromstuit greep Peter (2.40 minuten) mis in de vliegende tijdnood (18 seconden) van zijn tegenstander door zijn dame weg te geven in plaats van de zwarte dame te veroveren.

En daarmee gingen twee kostbare matchpunten verloren, want Botwinnik 1 won gemakkelijk tegen Raadsheer-Corbulo 1 en Scheve Toren 1 heeft nog twee wedstrijden te gaan tegen de nummers laatst in de Promotieklasse. We mogen dus geen punten meer morsen en dat zal een flinke kluif gaan worden.

 

WSC 21889-SHTV 119835½-2½
1Johan Voorberg1996-Twan van der Togt19811-0
2Thierry Bieger1983-Melchior Vesters2153½-½
3Ard Dekker1849-Maarten Stolte2050½-½
4Gerben van Leeuwen1940-Marco van Straaten19980-1
5Johan 't Hart1838-Aleksander Henke19821-0
6Rob van Lom1842-Sander Pauw19261-0
7Frans Vreugdenhil1844-Peter Vorstermans19091-0
8Leo Duijvesteijn1823-Jan Willem le Grand1863½-½