Vierde team af door zijdeur

Een ronde voor het einde van de competitie is het voorbij: SHTV 4 zal zich volgend jaar weer moeten vervoegen in de derde klasse. Terwijl op maandag 29 februari (schrikkeldag, toch een beetje een bijzondere dag) gespeeld werd om de laatste kans om in de race te blijven, speelde hemelsbreed een tiental kilometers verderop het team van Rijswijk 4 tegen WSC 4 en slaagde er in om een gelijkspel te behalen. Daarmee was de zaak beklonken, want onze mensen speelden een spannende wedstrijd tegen kampioenskandidaat DSC 7 en vochten tegen de bierkaai. Ook deze keer zat het verschil in de details.

Beide teams hadden twee invallers, maar als club met 160(!) leden kon DSC putten uit een grotere voorraad invallers en reserves. Desondanks had ik niet de minsten bereid gevonden hun maandagavond op te offeren voor het goede doel. Jan had een dubbele wedstrijd en omdat hij bij de vorige gelegenheid zo aardig was geweest om vooruit te spelen (en te winnen), vond ik dat hij het verdiend had om deze keer voor zijn andere team (LSG 7) te kiezen. Voor hem in de plaats speelde Claudia, die op de club bewezen heeft menige tegenstander in fraaie stijl op de knieën te dwingen.

Waar ik niet op gerekend had was de onverwachte afwezigheid van Danny, die de volgende dag vrij zou zijn van zijn werk, maar wegens ziekte van een collega toch aan de slag moest in een andere plaats en derhalve aankeek tegen een rinkelende wekker om 6 uur 's morgens. Een telefoontje naar Henk leverde echter snel een vervanger op die zeker iets zou kunnen klaarmaken.

Ik werd niet teleurgesteld. Zelf spelend tegen dezelfde tegenstander als vorig jaar, toen vrijwel hetzelfde team nog DSC 8 heette, en met een slecht moyenne tegen hem, kwam ik snel goed te staan. Een interessante variant van het Skandinavisch werd niet helemaal goed gespeeld en ik zag dat ik hem zo veel mogelijk onder druk moest houden en tactische grapjes in de stelling moest weven. Maar elke keer als ik weer iets had bedacht zag hij net kans om de dreiging te ontlopen en de heldere stelling, die al snel vereenvoudigde, zorgde er ook nog eens voor dat we in een fors tempo door de partij gingen. Na bijna een uur spelen en 37 zetten dreigde onweerlegbaar een eindspel van toren + 3 pionnen op één vleugel. Ik bood daarom remise aan, wat na overleg werd geaccepteerd.

Nu had ik de handen vrij om rond te kijken bij de andere borden en het zag er goed uit. Theo had weliswaar wat witte stukken die aan de deur klopten bij zijn koning, maar een concrete aanval zag ik er niet in.  Harold stond prettig met de witte stukken en leek er geen last van te hebben dat hij een klein halfuur na aanvang van de wedstrijd pas aanwezig kon zijn (wat bij mij overigens bekend was). Bij de anderen was er nog niet veel van te zeggen, met uitzondering wellicht van Lex. Hij had met zwart geen ontwikkelingsproblemen, maar moest wel letten op wat verborgen dreigingen. Dat lukte uitstekend, want minder dan een uur later kon hij melden een remise uit het vuur gesleept te hebben.

Toen brak de inmiddels gebruikelijke malaiseperiode aan. Theo had een ingewikkelde stelling en de keus uit zes mogelijk zetten. Slechts één was verliezend... en één keer raden welke hij tot zijn schrik koos. Een bekend verschijnsel ook bij de teamleider en gelet op zijn prestaties in de rest van het seizoen valt Theo dan ook niets te verwijten. Het hoort er bij.

Frans slaagde er in om een vrijpion te creëren, maar verzonk in gepeins toen zijn tegenstander zich niet liet intimideren en doodleuk op mat speelde. Frans verzonk in diep gepeins. Naast hem had Henk op dat moment de stelling flink vereenvoudigd tot een toreneindspel met elk 6 pionnen. Normaal gesproken zal dat remise worden en daar zag het dan ook naar uit. Hij was komen vragen of hij remise mocht aanbieden en dat mocht hij. Zijn opponente dacht daar anders over en zo werd er voortgegaan met de noeste arbeid. Eric had zoals zo vaak een ingewikkelde stelling waar lange tijd niets over te zeggen valt, behalve dan dat het een ingewikkelde stelling was met wederzijdse kansen. Harold won een kwaliteit en leek te gaan profiteren van de slecht geposteerde stukken van zijn tegenstander.

En terwijl ik even aan de bar aan het overleggen was over het aanstaande snelschaakkampioenschap voor teams (het werk van een teamleider annex HSB-bestuurder gaat altijd door) kwam een DSC-er melden dat de tegenstander van Claudia een stuk achter stond. Dat moest ik gaan zien! Bij het bord aangekomen was ik net getuige van een geniepig tussenschaakje waardoor onze dame haar dame ging verliezen tegen een toren. Doodzonde.

Het duurde niet lang of Claudia moest opgeven, kort daarop gevolgd door Henk die had gezien hoe hij in een voordeliger pionneneindspel moest komen, maar op het cruciale moment dat even vergeten was. Ook dat komt de teamleider uit eigen ervaring bekend voor. Eric was het volgende slachtoffer. De complexe stelling werd het best doorgrond door zijn opponent. Vijf punten voor DSC 7 en het nieuws uit Naaldwijk had mij toen nog niet bereikt.

Twee partijen waren nog bezig en aan het ene bord zat Frans zich tot het uiterste te verdedigen. Met zijn b-pion op promoveren kon hij mat alleen afwenden door zijn dame te geven, maar nog kwam hij een tempo tekort. En zo bleef Harold over met een schitterende stelling. Op zijn gemakje voerde hij de partij tot winst, waarmee hij zijn eerste overwinning van het seizoen behaalde. Een welverdiende.

De laatste wedstrijd op 6 april zal vooral in het teken staan van onze sportieve plicht doen. Die laatste keer zullen de spelers van SHTV 4 moeten laten zien dat ze wel kunnen schaken en het afgelopen seizoen gewoon domme pech was.

 

DSC 71567-SHTV 415166-2
1Michael Stoops1507-André Wagner1573½-½
2Vashish Gajadhar Sukul1670-Eric Alvares15961-0
3Mark Breton1650-Harold Fikkert15450-1
4Jesse Mulderij1501-Theo Dekker17051-0
5Coen Leentvaar1709-Frans Coers16111-0
6Marfa Blanter1430-Henk Bouma12491-0
7Arzang Davazdahemami1506-Claudia Fasil 1-0
8Stijn Berghout1565-Lex van der Meer1335½-½