Strijdend ten onder bij kampioen Erasmus

Op zaterdag 13 april jl. speelden we in ronde 8 de uitwedstrijd tegen kampioen Erasmus in Rotterdam. Op zich al lastig genoeg, maar zeker als we de nodige spelers moeten missen, omdat zij het eerste team moeten helpen in de degradatiestrijd. Het heeft veel tijd en energie gekost om een achttal op de been te krijgen. Door overmacht moesten we een uur voor vertrek nog een speler overhevelen naar het eerste team. Ik heb heel wat telefoontjes gepleegd, maar de plannen voor de zaterdag konden op zo'n korte termijn niet worden omgegooid om de clubgenoten uit de brand te helpen.

Met excuses aan de tegenpartij voor het opkomen met maar 7 man, begonnen we met een nul op bord 2 aan de wedstrijd. De opdracht aan het team en met name aan de invallers was simpel. Met een ruime nederlaag huiswaarts keren vond ik niet erg, als we maar zouden vechten en de punten niet cadeau zouden geven. En ook een leuke schaakmiddag er van zouden maken.

Tobias Li-Behn was als eerste klaar. Hij was erg blij dat hij mocht invallen en was zo enthousiast dat hij op zaterdagochtend zelfs een uur te vroeg op mijn stoep stond. Hij leek de partij nog goed op te zetten, maar kwam toen in grote problemen en kwam in een matnet terecht.

Daarna was het de beurt aan Robin van Leeuwen. Robin won door een lange combinatie met aanval op koning en dame twee gezonde pionnen en kwam mijns inziens in een gewonnen toreneindspel terecht. Toen hij een pion terug moest geven vroeg hij of hij remise mocht aanbieden (heel goed dat hij overlegt!), maar dat mocht niet van mij, want dit bord had de meeste potentie! Hij speelde het echter niet actief en de tegenstander ging met zijn pionnen naar voren. Robin moest zijn toren opgeven en hield 3 pionnen over tegen een toren van de tegenstander. Dat leek mij verloren, maar ook dat kwam niet uit en toen moest de tegenstander zijn toren voor een pion geven. In zo’n partij is een remise een terechte uitslag.

Olav van Leeuwen volgde zoonlief snel richting analysezaal. Op bord 1 speelde hij een interessante partij, waarin hij met ongelijk materiaal nog voor complicaties zorgde, maar uiteindelijk het onderspit moest delven.

Invaller Piet Sikkes heeft goede defensiekwaliteiten, maar was in het middenspel toch ergens een stuk kwijt geraakt. Waar menigeen misschien dan opgeeft, ging Piet stug door richting vijandelijke koning om die nog in een matnet of eeuwig schaak te verleiden. Dat had de tegenstander ook door en die dwong slim stukkenruil af, waardoor de voorsprong in materiaal in tact bleef.

Ik zelf speelde een wat mindere zet in een bekende opening, waardoor ik wat moest improviseren, maar dat gold ook voor mijn tegenstander. Als je maar een plan hebt denk ik dan maar. Ik was niet ontevreden over mijn stelling. Het einde was dan ook een beetje onverwacht. Gezien de schoonheid van de combinatie, maar ook het leereffect van de verdediging die wel had gewerkt, ben ik niet te beroerd om mijn nederlaag te publiceren.

[White "Ben Spierings (1644)"]
[Black "Frank van Zutphen (2002)"]
[Result "0-1"]
[FEN "r1b2rkn/p3q1p1/3p3p/2pPp3/2P2p2/2Q1P1P1/P2N1P1P/RR1B2K1 w - - 0 24"]

24. exf4 exf4 25. Bc2 fxg3 26. fxg3 (26. hxg3 {Achteraf gezien is met de h-pion terugslaan veiliger, maar de open f-lijn helpt ook mij bij mijn plannen. Alleen daar kwam een plotseling einde aan.}) 26... Qe2 27. Rf1 {Leidt onmiddellijk tot verlies, maar lijkt toch een hele logische zet. Haalt de dreiging van de geopende f-lijn weg en ik kan met Dd3 mat dreigen op h7 en dameruil aanbieden. Maar de extra complicatie die de loper op veld g2 brengt is teveel. Was De2 dan meteen winnend voor wit? De spelers dachten van wel, maar in de analyse vond Olav van Leeuwen nog Dd3 voor wit, waardoor zwart eigenlijk wel dames moet ruilen en het de boel in evenwicht is.} (27. Qd3 Qf2+ 28. Kh1 Bh3 29. Qh7+ Kf7 30. Rb7+) (27. Qd3 Qf2+ 28. Kh1 Bf5 29. Ne4) (27. Qd3 Qxd3 28. Bxd3) 27... Bh3 28. Be4 Bxf1 29. Rxf1 Rxf1+ 30. Nxf1 Qxe4 0-1

Eric Alvares viel voor de derde keer in bij ons. Ik weet uit eigen ervaring dat je hem geen cadeautjes moet geven op het bord. Ik heb niet gezien hoe het gebeurde, maar hij stond een toren achter. En toen het al 6-1 voor Erasmus stond, de rest van de spelers in de analyseruimte was, de beheerder van het verzorgingshuis maaltijden aan het opwarmen was, de natte sneeuw voor de ramen naar beneden kwam, zat Eric te knokken alsof zijn leven er vanaf hing. En dat hing aan een zijden draadje, een increment van 30 seconden in een complexe stelling met dus een toren achter. In die verder lege zaal stond ik als teamleider over zijn schouder mee te kijken en ik wist waar hij op loerde. Wellicht eeuwig schaak of zelfs mat met toren en paard door die beroerde stand van de koning? En/of de eigen pion kunnen laten promoveren? Ik rekende snel mee en ik zag dat het niet ging lukken. Want de tegenstander wandelde met zijn koning rustig zigzag naar een veilige plek. En bracht vervolgens zijn eigen pionnen richting overkant en had de tijd om er over na te denken. Maar hulde aan Eric! Door opgeven heeft nog nooit iemand gewonnen.
De slotronde is op zaterdag 11 mei, dan ontvangen we thuis De Giessen en Linge.

Hierbij ook nog de link naar het verslag van Erasmus: https://www.sv-erasmus.nl/2019/04/erasmus-1-shtv-2

Erasmus1915SHTV 216007-1
1Eric Hoogenes1996Olav van Leeuwen18741-0
2Peter Torczynski1956NO01-0
3Frank van Zutphen2002Ben Spierings16441-0
4Olivier Vrolijk1991Piet Sikkes17181-0
5Arno van Houten1872Jan Verheijen1564½-½
6Leo de Jager1835Eric Alvares15931-0
7Cander Flanders1862Robin van Leeuwen1514½-½
8Murdoch Mac Lean1805Tobias Li-Behn12961-0