SHTV op het NK snelschaken voor clubteams: kon beter, kon slechter

Op 13 juli werd als bijprogramma bij het NK schaken het snelschaakkampioenschap voor clubteams georganiseerd. Dit toernooi kent een lange historie. De wat oudere schaker (40+) kent ongetwijfeld de vele edities in Beverwijk. (De voorganger van) SHTV heeft het toernooi in de jaren ’00 een aantal keer georganiseerd en ook in Den Bosch zijn de nodige edities gehouden. Daarna werd het wat stiller en het was alweer vijf jaar geleden dat dit toernooi voor het laatst gehouden werd. Voor mij persoonlijk was het nog wat langer geleden dat ik had meegedaan. Toch jammer, want teamsnelschaken is het leukste wat er is. SHTV was aanwezig met Eduard, Wouter, Hans en André.

Het toernooi werd gehouden in de Galgenwaard, het stadion van FC Utrecht waar, weliswaar in een andere ruimte, ook de finale van het NK algemeen en dames werd gehouden. Het was een drukte van belang. 58 teams van vier of vijf spelers, enkele toeschouwers en op het voorplein van het stadion vond de open dag van FC Utrecht plaats, waarbij zo’n 15000 mensen werden verwacht. Pal onder het raam van de speelzaal was onder andere een podium waar de hele middag artiesten optraden. Vanaf de speelzaal op de tweede verdieping hadden we aan de ene kant uitzicht op het veld, maar aan de andere kant ook op de open dag.

Er werd gespeeld volgens het ‘echte’ snelschaaktempo van 3+2. Eerst waren er drie voorrondes in groepen van vier teams, daarna finalegroepen van 10. Het was dus van belang niet in een veel te sterke finalegroep terecht te komen.

Het deelnemersveld was heel breed, zoals past bij een dergelijk toernooi. Deelnemers kwamen van Schiermonnikoog tot Zuid-Limburg en ook het niveau kende een bijna maximale spreiding. Aan de ene kant Max Warmerdam, die nadat hij binnen 10 minuten zijn finale wist te beslissen en vervolgens alle plichtplegingen die hierbij horen had afgerond (onder andere aanschuiven bij het online commentaar) nog ruim de tijd had om in de derde voorronde en de finale zijn team aan een tweede plaats te helpen. Aan de andere kant waren er spelers die pas enkele maanden schaakten en aan wie André nog wat principes over de opening kon uitleggen.

Op voorhand leek het een zware dag te worden omdat het toernooi erg sterk bezet leek, maar bij nader inzien viel dat mee. André had de opstellingen achterhaald en we bleken ongeveer 30e op rating te zijn. Er waren een stuk of 15 heel sterke teams met de nodige titelhouders, maar verder leek het veld dicht bij elkaar te zitten, zoals ook uit de resultaten zou blijken.

We mochten beginnen tegen de oudere jeugd van Magnus Leidsche Rijn. Terwijl buiten (en dus ook binnen) de Engelbewaarder al uit de luidsprekers knalde, werd het 2-2. Eduard stond prima, maar had te weinig tijd, Wouter won een rommelige partij, Hans verloor op tijd, André won vrij regelmatig. Daarmee was de toon voor de middag wel gezet, want dit verloop van de partijen kwam nog vele malen terug. Van volgende tegenstander DSC 2 werd wat teleurstellend met 3-1 verloren. Daarna waren de Amsterdam Berserkers veel te sterk. Zij werden uiteindelijk ook kampioen door alle wedstrijden te winnen. Maar op deze ene wedstrijd na deden we in alle andere wedstrijden leuk mee en elke wedstrijd eindigde verder ergens tussen 3-1 winst en 3-1 verlies.

Ondanks het ene matchpunt waren de teams in de tweede voorronde behoorlijk gelijkwaardig aan ons eigen team. De resultaten waren dat ook: 1,5-2,5 verlies, 2-2, 2,5-1,5 winst. In de derde voorronde bleek dat het nog gelijkwaardiger kon: drie keer 2-2.

Na een korte pauze begonnen de finalepoules. Buiten zette een nieuwe artiest in met dreunende bassen en omdat de organisatie had bedacht dat de teams binnen een poule elkaar onderling wel zouden vinden en konden bepalen wanneer ze verder wilden, kwam er ook uit de speelzaal zelf voortdurende ruis. Er was altijd wel een poule niet aan het spelen of op zoek naar tegenstanders. Dit had wat strakker geregeld kunnen worden, maar lag zeker ook aan wat verstrooide schakers. Zo vroeg een tegenstander van twee ronden daarvoor of wij team X waren, waar ze nu tegen moesten spelen. Nee dus. Ik trof ook nog iemand die zijn eigen clubgenoten niet herkende.

Een van mijn tegenstanders was het geluid van buiten zo zat dat hij verzuchtte wel naar beneden te willen rennen om de stekkers eruit te trekken, maar zelf vond ik het meevallen. Voortdurende achtergrondruis leidt minder af dan een stille speelzaal zoals in Wijk aan Zee, waar regelmatig naast je bord twee mensen staan te fluisteren omdat ze niet mogen praten en dat toch per se in de speelzaal willen doen. Misschien speelt ook de wat lossere sfeer of de minder lange concentratieboog van één potje snelschaken een rol.

Wij speelden in finalepoule E (dus 5 van 6). Waren er kansen op winst van de groep? Na een sterke start met drie overwinningen en twee gelijke spelen leek het daar wel op, maar nadat Hans dit hardop uitsprak, kwamen er tegen voornamelijk staartploegen uit de poule helaas weinig punten meer bij. Met een vierde plaats waren we toch niet ontevreden.

Uiteindelijk eindigden we niet precies midden in het veld, maar met 5 overwinningen, 5 nederlagen en maar liefst 8 gelijke spelen wel op 50%. Ook op bordpunten lukte dat zelfs. De individuele prestaties waren wisselend. Ik had zelf het idee dat het bij mij totaal niet liep. Drie keer wist ik een stelling met een volle toren meer, waarvoor mijn tegenstander geen compensatie had, zowel niet op het bord als op de klok, alsnog te verliezen. Maar het ergste was wel een eindspel met ongelijke lopers waar mijn loper een witte vrijpion op a6 onder controle hield. Terwijl ik aan de andere kant van het bord alle pionnen kon afruilen en ook de mogelijkheid had alleen de verkeerde randpion over te laten, besloot de tegenstander als laatste mogelijkheid de pion op te spelen naar a7. Vervolgens vergat ik deze te slaan…

Desondanks was de score best redelijk, met een TPR van boven de 2000. André haalde ook een prima score. Hans had van te voren al aangekondigd dat het tempo voor hem wat te snel was en ook Eduard, die vaak al veel tijd besteedde in de opening, had regelmatig de klok als grootste tegenstander. Toch vond ik het een zeer geslaagd toernooi. Hopelijk wordt het HSB-snelschaakkampioenschap voor teams binnenkort ook weer georganiseerd.

Resultaten (uit 18 partijen, achtereenvolgens punten en TPR):

Eduard van Dijk 8 (1957), Wouter Noordkamp 11,5 (2047), Hans Segers 5 (1706), André Wagner 10,5 (1816)