SHTV 3 wint weer

Never change a winning team! Na de mooie overwinning op Botwinnik 3 speelden we dan ook op maandag 28 oktober jl. in dezelfde opstelling tegen HSV 1. Gezien de ratings van de spelers was het op papier een spannend duel en ook in de praktijk werd het een mooie strijd. Als teamleider had ik al snel het gevoel dat een overwinning zeker mogelijk was.

Dat gevoel werd allereerst gevoed door René Weerts die bij aanvang nog geen tegenstander had en vervolgens tegen een opgetrommelde invaller al snel een pion wist te winnen. René wikkelde af naar een eindspel met ieder een dame en een toren en toen ook de torens waren geruild bleef een gewonnen dame-eindspel over.

Aan het topbord speelde Gert Jan Willighagen tegen de clubkampioen van HSV. Het was een gelijkopgaande partij waarin de vrede werd getekend.

Cor Kanters was in zijn partij vol op de aanval gegaan, maar die sloeg in eerste instantie niet door. Vervolgens moest hij een tegenaanval pareren en wist even niet hoe hij verder moest. Cor vroeg of hij remise mocht aanbieden en dat mocht van mij. Kennelijk keek ik wat teleurgesteld, want Cor ging nog even door en pakte de volle buit.

Aan het bord er naast kwam André Wagner remise overeen met zijn tegenstander en ook bij Ed Olvers werd remise overeengekomen, nadat in eerste instantie zijn tegenstander een remiseaanbod af had geslagen gezien het verloop op het scorebord.

Jan Verheijen had in het middenspel een kwaliteit gewonnen en stond die voorsprong niet meer af. Hij boekte een mooie overwinning en stelde daarmee ook de teamwinst veilig.

Piet Sikkes had in een paardeindspel een remiseaanbod afgeslagen. Hij was daarmee solidair met Ed die tegelijkertijd zijn remiseaanbod zag worden afgeslagen. Schouder aan schouder werd er doorgeschaakt. Piet haalde een dame en had nog een vrijpion, de tegenstander had op de andere vleugel twee verbonden vrijpionnen en die wandelden ondersteund door de koning hard naar de overkant. Er zat vrij waarschijnlijk winst in de stelling, maar de partij eindigde in een remise. Piet’s nieuwe dame was niet voldoende om te winnen van de overgebleven vijandelijke randpion op de 7^e rij.

Zelf was ik als laatste bezig. Ik kreeg vanuit de opening het initiatief toegeworpen. Op zet 4 waren de dames van het bord en kon mijn tegenstander niet meer rokeren. Hoewel ik in zo’n stelling graag de aanvallende partij ben, verdedigde mijn tegenstander zeer taai en kon ik niet goed profiteren. Een tegenaanval pareerde ik niet goed en ik moest plots een vrije randpion met man en macht gaan tegenhouden. Per saldo verloor ik een pion en die kwam ik in het paardeindspel tekort. De stelling was dusdanig dat ik de overgebleven pion niet meer van promotie kon weerhouden.

Een fraaie 5-3 uitoverwinning met een wrange bijsmaak door mijn eigen nederlaag. Het biertje van Ed spoelde de smaak al weer wat weg.