Moeizame start tweede helft

Het had evengoed omgekeerd kunnen uitvallen op de koude 30e januari. Misschien kwam het door de lange onderbreking van de competitie, omdat ons eerste team de vijfde ronde vrij had en daardoor ruim acht weken tussen twee wedstrijden, maar waarschijnlijker was het omdat teams van Schaakhuis altijd aanvallend spelen en niet 1-2-3 omver te spelen zijn. Het enige voordeel dat we hadden was een 1-0 voorsprong, dankzij Aleksander die twee weken eerder vooruitgespeeld had en na een taaie strijd het punt had binnengehaald. Zijn tegenstander had zich kranig geweerd en lange tijd een klein voordeeltje (want met wit), maar verloor in tijdnood de greep op het spel.

Nooit een saai moment met de jongens uit het centrum van Den Haag. Met 'onze' Mike Hoogland als kopman leggen ze elke keer opnieuw hun tegenstanders het vuur aan de schenen. Aan onze kant mocht Twan het tegen zijn voormalige clubgenoot proberen en de twee waren duidelijk aan elkaar gewaagd. Melchior kreeg een gesloten stelling op het bord, waarbij de zwartspeler zich compact opstelde. Te compact wellicht, want gaandeweg kreeg onze man meer ruimte en verhoogde hij langzaam de druk. Maarten, die wat langer moest wachten tot zijn opponent aanwezig was, kwam al vrij snel melden dat een zetverwisseling van wit hem duidelijk voordeel opleverde, maar dat hij er nog lang niet was. Profetische woorden…
Marco ging lekker en hield het voordeel van de witte stukken goed vast. Desondanks leek hij aanvankelijk niet veel op te schieten. Aan de lagere borden begon het allemaal al in een vroeg stadium op een wedstrijdje touwtrekken te lijken. Sander had wel ruim tijdvoordeel, maar stond naar mijn gevoel niet helemaal lekker. Peter had een ingewikkelde partij waarbij hij koos voor de lange rokade; de korte was op dat moment zeker geen optie meer en de koning in het centrum laten was nog onverstandiger. Het probleem waar hij voor kwam te staan was dat de a-lijn openging en de witte witveldige loper samen met een toren vervelende dreigingen in de stelling brachten. Ik was er niet gerust op. Jan Willem verraste zijn tegenstander met een ongebruikelijke opening, maar die gaf geen krimp en ontwikkelde rustig zijn stukken. Meer dan gelijkspel zat er zo te zien niet in.
Rond een uur of tien was er nog steeds niets van te zeggen. De stellingen van Sander en Peter baarden me nu toch echt wel zorgen, Jan Willem leek ook niet verder te komen en Marco had een betere stelling bereikt waarin hij echter toch niet verder wist te komen. Hij moest daarom met remise genoegen nemen. Intussen had Maarten op zijn beurt twee zetten verwisseld en een stuk ingeboet, hoewel hij toch nog lichte compensatie had in twee pionnen. Twan bleef rustig tegengas geven in een langzaam vereenvoudigende stelling en kwam dichter bij een remise. Alleen Melchior kreeg controle over een open b-lijn en stond duidelijk beter. Zou het nu toch weer gebeuren dat een kampioenschap in gevaar kwam?
In de partij van Maarten werd de stelling steeds verder vereenvoudigd en het begon er moeilijker voor hem uit te zien. Ik was althans niet zo optimistisch over zijn kansen. En toen kwam er een meevaller: zijn tegenstander, in (zoals later bleek) de veronderstelling dat de vooruitzichten voor zijn team geweldig waren, bood remise aan! En natuurlijk mocht Maarten dat aannemen, maar hij liet zijn klok lopen en wachtte rustig de ontwikkelingen aan de andere borden af. Hij had tijd genoeg en het was niet zo'n slecht idee, want Sander keek tegen een vrijpion aan die goed ondersteund zijn centrum blokkeerde. Bij Peter was de partij nog steeds niet beslist en wist hij stukken zo om te spelen dat een witte aanval iets aan kracht inboette. Jan Willem had activiteit over de a-lijn ontwikkeld, maar had met een creatief en stug verdedigende tegenstander te maken die wel heel veel tijd gebruikte, maar daar lastige zetten door wist te vinden. Twan stond min of meer gelijk en Melchior duidelijk beter.
En toen ging het snel. Aan diverse borden kwam een kentering, wat Maarten deed besluiten het remiseaanbod te accepteren. Melchior won en Sander kwam terug in de partij. Peter maakte van een relatieve windstilte gebruik door met een door een toren ondersteunde pion een aanval op de witte koningsstelling te beginnen. De witte koning kwam daardoor zo te staan dat een penning op een toren tot materiaalwinst moest gaan leiden. Het duurde nog een paar zetten, maar toen was het punt binnen.
Twan speelde op dat moment een eindspel met lopers op gelijke kleur en een pion minder. Dat is in veel gevallen remise te houden, maar hij wilde net iets te veel en de lopers verdwenen van het bord. De rest was simpel voor Mike. Sander's tegenstander had ook geen tijd meer om alles door te rekenen en verloor zijn vrijpion. Even later was het uit. Jan Willem zat diep te rekenen, want hoewel hij optisch goed stond moest hij het nog wel waarmaken. Zodoende merkte hij eerst niet dat zijn tegenstander door de vlag was gegaan in onduidelijke stelling.

Al met al een heel lastige wedstrijd die, het moet gezegd, een geflatteerde uitslag kende, maar hij staat er wel. Met nog drie wedstrijden te gaan staat ons eerste team twee matchpunten en acht bordpunten los van de nummer twee in de Promotieklasse. Dat is riant, maar je bent het ook zo weer kwijt. Oppassen blijft de boodschap.

 

SHTV 11983-Schaakhuis 118726 -2  
1Twan van der Togt1981-Mike Hoogland20130-1 
2Melchior Vesters2153-Rachid Schrik21201-0 
3Maarten Stolte2050-David Jonkman1897½-½ 
4Marco van Straaten1998-Jean Michel Beeloo1882½-½ 
5Aleksander Henke1982-Derk Dekker18171-0 
6Sander Pauw1926-Osman Bruls17651-0 
7Peter Vorstermans1909-Jos Ruigrok18311-0 
8Jan Willem le Grand1863-Amir Tirondaz16541-0