Knetterende overwinning

Na de nederlaag tegen Schaakhuis 1 waarmee elke kans op het kampioenschap was verkeken, bleef de vraag of het eerste team zich nog kon opladen voor de resterende wedstrijden. Marco was verhinderd en Gert-Jan was gevraagd om hem te vervangen, maar twee dagen voor de wedstrijd tegen het topteam van RSC-Belgisch Park moest Maarten zich ook afmelden. Op de speelavond werd Eduward bereid gevonden om die plaats op te vullen. En zo begonnen we met twee goede invallers aan een op voorhand lastige match. We bleken echter niet alleen te staan met personele problemen, want de gasten misten topkanon Bart Verbaan (jaren geleden nog enige tijd lid geweest van Haagse Toren) aan bord 1.

Voor Sander was dat een verrassing en hij kwam in een veel overzichtelijker stelling dan hij in enkele voorgaande wedstrijden had gehad. Hans kwam ook goed uit de opening en besloot af te wijken van gebaande wegen om zodoende voordeel te behalen. Mike gleed vrij snel richting eindspel om daar te gaan proberen door te breken. Eduward kreeg juist heel snel een lastig zwart paard in zijn stelling en leek al zwaar onder druk te staan, terwijl Jan Willem een solide stelling opbouwde zonder al te veel dreigingen van beide kanten. Gert-Jan trok snel ten strijde en zette zijn tegenstander flink onder druk. Naast hem deed Peter het rustig aan, breide een paar wendingen in zijn stelling waar zijn tegenstander niet op in durfde gaan. Ton kwam prettig uit de opening en won na dameruil een kwaliteit. Het resterende eindspel van twee torens en loper tegen toren, loper en paard en vier pionnen elk bood een goed vooruitzicht.

Na een uurtje spelen kreeg ik bij het inspecteren van de borden het prettige gevoel dat een mooie uitslag in het verschiet lag. Gert-Jan en Ton stevenden regelrecht op een punt af en Hans had een prettige stelling met controle over de d-lijn en druk op de zwakke zwarte d-pion. Sander’s stelling gaf duidelijk weer dat hij een plan had dat alleen nog nauwkeurig moest worden uitgewerkt. Peter begon stukje bij beetje de bewegingsvrijheid van de vijandelijke stukken in te perken. Mike was op dat moment al druk verwikkeld in een eindspel met elk vier pionnen, maar voor onze man het voordeel van het loperpaar. Bij Jan Willem was het allemaal nog onduidelijk; er stond nog veel materiaal op het bord in een complexe stelling. Eduward had om ruimte te verkrijgen een toren en twee pionnen gegeven voor een kleine kwaliteit. Het moest duidelijk komen van de beweeglijkheid van zijn lichte stukken.

Ton ruilde een stel torens af en kon met zijn overgebleven toren, gesteund door zijn loper, binnendringen. De zwarte pionnen op de koningsvleugel waren reddeloos en het eerste punt was binnen. Eduward leek ook op de goede weg en een bezoekje aan de bar leek me een goed idee, maar ineens stond hij naast me, met zijn jas aan. Verloren na een onnauwkeurigheid, was alles dat hij meldde. Een nieuwe inspectieronde leerde dat Sander een vrije a-pion wist door te stoten naar a2, terwijl de witspeler een vrije b-pion had die nog niet zo ver was. Hans had twee pionnen geïnd en Peter kwam ook een boertje voor. Mike zat in zijn bekende geconcentreerde houding zijn stelling te bestuderen voor de beste voortzetting en Jan Willem begon meer ruimte te pakken. Gert-Jan had helaas even een minder moment gekend en verspeelde elk voordeel, ondanks twee verbonden vrijpionnen op g6 en h7. Zo dicht bij de overkant... Het duurde nog even, maar toen moest achter zijn naam een nul worden genoteerd. Geen fijne avond voor de invallers.

En toen keken we plotseling tegen een 1-2 achterstand aan. Peter kwam melden dat hij zijn pluspion zou gaan verliezen en vroeg of hij remise kon maken. Dat mocht. Hans en Sander leken op winst af te stevenen en Mike had zo te zien niet meer dan remise. Bij Jan Willem was het allemaal niet zo duidelijk, maar ik zag daar niet zo snel een probleem. Maar Peter besloot toch nog door te spelen en dat was maar goed ook, want Jan Willem werd even later geconfronteerd met een vervelende paardzet die zijn koningsstelling open dreigde te breken. Goede raad was duur en de klok begon langzaamaan ook een rol te spelen. Het spannendste deel van de wedstrijd was aangebroken.

Sander wist elk tegenspel van zijn tegenstander in te perken en mocht de felicitaties in ontvangst nemen voor een puik gespeelde partij en niet veel later brak Hans de laatste tegenstand van zijn opponent. Met twee mogelijke remises bij Mike en Peter was het eerste matchpunt vrijwel binnen. Het zou gaan afhangen van de partij van Jan Willem wat er met het andere matchpunt zou gebeuren. Alle witte stukken (dame, loper en paard) stonden aan zijn kant van het bord en hij moest met wegtikkende tijd de dreigingen zien te pareren. Met secuur spel wist hij een pion naar de overkant te dirigeren. Hij haalde een tweede dame, maar zijn tegenstander kon nog op aanval spelen. Jan Willem wist zijn koning echter in veiligheid te brengen en de laatste witte hoop de grond in slaan. Die vond de extra dame te veel van het goede en gaf op.

Ik kon Mike melden dat hij remise mocht maken, maar die besloot nog door te spelen. Tijd genoeg en hij ruilde materiaal, waardoor een eindspel met ongelijke lopers restte. Dat halfje was binnen, dacht ik. Halfje? Dan ken je Mike niet. Met tempospel dwong hij zijn tegenstander in een onmogelijke positie, drong binnen en na loperruil was zijn a-pion veel dichter bij de overkant dan de vrije witte c-pion. En het werd nog mooier. Met fraai stukkenspel bereikte Peter een gewonnen stelling. Een paar slinkse wendingen leverden hem een volle toren op (met nog 36 seconden op de klok!) en toen ook paarden werden geruild was het mooi geweest. Toren en pion tegen twee pionnen liet de witspeler zich niet meer bewijzen. En daarmee werd een overweldigende overwinning door het team geboekt. De grijns van de teamleider kon niet breder zijn.

SHTV 1 (1890)                         RSC-Belgisch Park 1 (1858)            6-2
Sander Pauw (1919)                    Hans van der Zijden (1834)            1-0
Hans Segers (1977)                    Gerard Milort (1977)                  1-0
Mike Hoogland (1975)                  Martin Dijkhuizen (1957)              1-0
Eduward Supit (1826)                  Peter Monté (1907)                    0-1
Jan Willem le Grand (1848)            Peter Ingenhoes (1831)                1-0
Gert-Jan Willighagen (1775)           Ton van der Zijden (1867)             0-1
Peter Vorstermans (1897)              Aat van der Toorn (1720)              1-0
Ton Bodaan (1902)                     Dennis Ramondt (1769)                 1-0