Helaas, pindakaas

Het derde team doet het als promovendus best goed, maar er zijn teams in poule 1B waarvan we al vooraf kunnen inschatten dat daar niet de meeste punten te halen zijn. Zo'n team is DD 3, een achttal ervaren krachten die een klasse hoger horen te spelen. Op 9 januari werd ons team met alle égards ontvangen in het Nationaal Schaakgebouw voor de vierde wedstrijd van het seizoen. René was verhinderd en Rik was voor hem in de plaats opgesteld. Helaas begon teamleider Ben het nieuwe jaar met een stevige griep, compleet met naweeën, en voor hem in de plaats nam Karel plaats achter het bord. Zelf werd ik gebombardeerd tot playing captain. Met regelmatige rondjes langs de borden ontspon voor mijn ogen het volgende wedstrijdverloop…

Binnen het eerste uur leek alles redelijk gelijk op te gaan. Alleen Jan meldde met een somber gezicht dat hij het verkeerd had gedaan en inderdaad, hij stond aan alle kanten ingesnoerd. Gert-Jan daarentegen had initiatief en had een pion gewonnen. Karel had zijn opening rustig aangepakt en leek solide te staan, evenals Piet en Cor. Rik had een open stelling met wederzijdse kansen, maar Ed leek een fractie minder te staan. De stelling was echter vrij open en beide spelers hadden kansen. Zelf speelde ik een twintigtal theoriezetten in een Spaanse Breyer-variant en was het wachten op het echte ontbranden van de strijd.

Het was Cor die als eerste tot resultaat kwam. Met twee torens en een flink aantal pionnen elk accepteerde de tegenstander een remiseaanbod van onze Benjamin. Helaas had Gert-Jan op dat moment de winnende voortzetting gemist en kon niet veel later opgeven. De rest ploeterde voort: Rik had nog steeds een complexe stelling en Jan kronkelde onder de wurggreep van de witte stukken. Aan de overige borden zag ik nog geen grote problemen, al had Ed het iets benauwder gekregen. Mijn tegenstander moest veel rekenen om alle verborgen dreigingen te pareren, maar slaagde daar keer op keer in. Met een paardoffer brak ik een zwarte stormloop en kwam zijn koning wat luchtiger te staan.

Ongeveer twee uur in de wedstrijd moest Rik het hoofd buigen. Aan het tweede bord prikte de tegenstander ook door de stelling van Karel heen en enige tijd later viel daar ook een nul voor ons. Ed zwoegde door en Piet bleef doodgemoedereerd in een toreneindspel de zaak gelijk houden.

Terwijl ik naast me de gaten zag vallen in Jan's stelling was in mijn partij alles sterk vereenvoudigd. Met dame, toren en twee pionnen tegen dame, toren, loper en randpion zag ik remisekansen. Alleen, in een moment van verstandsverbijstering koos ik de verkeerde voortzetting en kon even later opgeven. Niet veel later volgde de man naast me. Alleen Ed en Piet waren nog bezig. De eerste zag de donkere wolken al hangen: ongelijke lopers, maar zwart had nog twee pionnen, op elke vleugel één. Bovendien was zijn tijd vrijwel op. Piet bereikte intussen gelijkspel en hielp ons nog aan een vol bordpunt. Ed speelde nog door en beëindigde zijn partij door zich mat te laten zetten.

Daarmee is de voorlopig lastigste wedstrijd achter de rug. Volgende keer kunnen we revanche nemen op DD door hun vijfde team (thuis in de Bosbeskapel) onder vuur te nemen.