Schaakcombinatie HTV

Na een aanvankelijk moeizaam begin van het seizoen is het eerste team op stoom gekomen en draait mee in de strijd om het kampioenschap van de HSB. De verlieswedstrijd van DSC 4 tegen Schaakhuis 1 heeft de kansen vergroot, maar ook de druk op de spelers. Alles moet gewonnen worden om de titel te kunnen pakken en zelfs dan kan het nog misgaan op bordpunten. Voorwaar geen gemakkelijke opgave! Voor de zesde ronde stond de ontmoeting met de taaie en ervaren ploeg van WSC 4, die eerder het tweede team met het kleinst mogelijke verschil versloeg.

28 januari 2013 boekte het 4e team een fraaie overwinning in Delft. We waren met enkele sterke invallers en een 6-2 zege was een geweldig resultaat. Andreas was wat laat, speelde ijzig sterk, maar wilde het iets te mooi doen. Frans leverde een hard gevecht, maar het werd niet meer dan remise. Het was een fraaie partij. Lex van der Meer viel in en verschalkte snel een paard. Winnen was niet moeilijk meer. Zelf kwam ik niet zo best uit de opening, maar ik won wel een pion. Mijn tegenstander bracht een kwaliteitsoffer van wonderbaarlijke schoonheid.

Op 10 januari 2013 hadden we eigenlijk moeten winnen. Zelf stond ik snel gewonnen, werd zelfs al gelukgewenst, maar ik gaf mijn dame weg, vocht nog door en ik kon na een uur opgeven. Gelukkig won Cor snel. Hij zorgde zelfs voor nog een winstpunt. Andreas stond verloren, maar Cor keek zo kwaad dat Andreas uit pure angst voor die boze blikken besloot te winnen. Jan Bonsel (een ijzig sterke reserve) maakte na solide spel remise. Het is niet duidelijk waarom Frans Coers won: de stand leek potremise.

Het lot sloeg keihard toe op maandag 28 januari in Delft. Ons bekerteam stond voor de zware taak om het ervaren viertal van DSC te verslaan, maar evenals in de ontmoeting in de Promotieklasse bleek dat een schier onmogelijke opgave. We hadden wit aan de oneven borden geloot.

We reisden af naar Haeghe Ooivaar, wat op maar 2 km van de Boskapel ligt. We speelden tegen Haeghe Ooievaar 3, een team met een gemiddelde rating van 1431. Op papier zijn we hun meerdere en dat bleek ook te kloppen.

De 1ste partij, op bord 8, (Andreas von Imhof) was al snel klaar. Ik heb niet gezien hoe, want ik was pas bij de 3de zet, maar hij stond binnen 10 minuten al mat. Zijn verklaring daarvoor was: “ik had het niet gezien”. Die dingen gebeuren wel eens, Andreas! Helaas 1-0 voor de tegenstander.

...maar wel tegen een team met veel jaren ervaring en twee oud-kampioenen van de HSB (samen goed voor zes titels) in de gelederen. Jan Willem le Grand was verhinderd en ik was dan ook heel blij dat ik Aleksander Henke als vervanger ter beschikking had. We begonnen mooi op tijd met zeven man. Mike had ingeschat dat het een te vochtige bedoening zou gaan worden om met de fiets te komen, maar daardoor liep hij vertraging op omdat hij zijn auto pas op flinke loopafstand van het Nationaal Schaakgebouw gratis wist te parkeren. Hij begon dan ook met zo’n 20 minuten achterstand in tijd.

Het traditionele oliebollentoernooi was dit jaar met 46 deelnemers wederom een zeer geslaagde en gezellige happening. Onder het genot van een overvloed aan oliebollen werd een negen ronden durend snelschaaktoernooitje gespeeld waarbij Melchior Vesters uiteindelijk de sterkste bleek en daarmee de titel "Oliebol van het jaar" veroverde. Daarnaast mochten ook de beste vier spelers per ratingcategorie nog een prijsje mee naar huis nemen. Hieronder de eindstand van het hele toernooi:

Nadat het tweede team vier dagen eerder klop had gekregen van het eerste team van de vereniging uit Scheveningen [verslag in volgend nummer - red.], stond het derde voor de taak om hetzelfde lot te voorkomen tegen hun tweede team. Daar kwam nog bij dat zes van de acht teams in klasse 2A na twee ronden gelijk stonden in matchpunten en daarvan waren er inmiddels drie die een tweede keer hadden gewonnen. Met het oog op een kampioenschap moest er dus gewonnen worden; met op alle borden een surplus aan ratingpunten zou dat toch moeten kunnen, zou je zeggen.

De kans was dit jaar 1 op 16 om in de eerste ronde van de HSB-bekercompetitie het team van de studentensociëteit Paris te treffen. In de afgelopen jaren werden die steevast door veel sterkere teams met 4-0 of 3½-½ afgedroogd. Omdat ik een supersterk team afvaardigen in zo’n geval overdreven vind, de tegenstanders moeten er ook plezier aan kunnen beleven, deed ik een oproep aan de spelers van onze eerste drie teams om het viertal samen te stellen.