Kranige jongelui

Op maandag 28 oktober troffen we Messemaker 1847 in de eerste ronde van de KNSB-beker. We verzamelden bij de Bosbeskapel en reden met één auto naar Gouda. Onderweg stelden we de opstelling vast. De tegenstander was waarschijnlijk erg sterk en we verwachtten dat ze op volgorde van rating zouden zitten. Wij waren onderling ongeveer even sterk en de vraag was wie zin had in een heel sterke tegenstander. Thomas en Hubert zagen het wel zitten dus die gingen op bord 1 en 2. Ik en Jesper namen de staart voor onze rekening. De sfeer zat er goed in.

Het is natuurlijk wel leuk voor zo’n belegen figuur als ik om op pad te zijn met drie van die gasten, die tezamen nauwelijks ouder zijn dan ik. Thomas merkte later terecht op dat we sterke opkomende jeugd hebben, meerdere spelers die tegen de 2000 elo aanzitten, met potentie richting 2100.

In Gouda bleek dat Messemaker in de sterkst denkbare opstelling was opgekomen, inderdaad op volgorde van rating. Bij de loting hoopten we op wit aan bord 2 en 4, maar het was omgekeerd. Dit had wel tot gevolg dat ik de enige opening die ik voor deze wedstrijd bekeken had op het bord kreeg: de Winawer. Als ik het niet recent bestudeerd had dan was het nog maar de vraag geweest of ik “all-in” was gegaan, dat wil zeggen het gambiet aannemen. Zelfs met voorbereiding mag je er vanuit gaan dat je tegenstander de stellingtypen beter kent. Ik heb ook regelmatig de deksel op de neus gekregen als ik mij inliet met deze hysterische variant.

Thomas trof aan het topbord IM Peter Scheeren, die begin jaren 80 nog podiumplaatsen behaalde op het Nederlands Kampioenschap. Na een pauze van 20 jaar pakte hij in 2004 het schaken weer op bij Messemaker. Thomas met wit zette de partij onverschrokken op. Een te vroeg opspelen van de e-pion naar e5 werd niet afgestraft door zwart en Thomas kreeg een voordelige stelling (ongeveer +2.00 volgens de engine). Het had wel wat tijd gekost, terwijl Scheeren vrij vlot speelde. Het voordeel van Thomas vervloog en de tegenstander wist te counteren. Toch was Thomas een heel eind gekomen, ondanks het gigantische ratingverschil. Dat gaf moed.

Hubert verdedigde lang uitstekend met zwart en had zicht op gelijkspel. In het verre middenspel kwam er een paardoffer op de koningsstelling van Hubert. Ik dacht dat het niet goed was, maar op de een of andere manier sloeg die aanval toch door en zwart werd matgezet. De tegenstander gaf naderhand aan het niet uitgerekend te hebben, het was echt een offer op gevoel.

Jesper liep met zwart al snel achter de feiten aan. Hij kreeg een geïsoleerde pion op de d-lijn, die vroeg of laat zou vallen. Hij was echter creatief in het tegenspel, zodat hij een pion zou terugwinnen nadat zijn d-pion gevallen was. De tegenstander was geduldig en verbeterde eerst zijn stelling, maar Jesper zette zijn torens zo actief mogelijk. Wat restte was een enkel toreneindspel met een pion meer voor wit. Dit werden er later zelfs twee meer, maar het waren wel twee randpionnen. En Jesper hield dit keurig remise!