Van vooruitspelen, remise schuiven en gebeukt worden

De titel vat de wedstrijd wel samen, dus we laten het hier dan maar bij...

Bent u daar nog? U wilt toch meer horen? Vooruit dan maar... er was eens een team dat het steeds net niet voor elkaar kon krijgen. Eén speler had al aan het begin van het seizoen aangegeven niet te kunnen en dat was ingecalculeerd. Vervolgens meldde een speler dat hij graag vooruit wilde spelen en dat werd geregeld. Dat zette het team voorlopig op een punt voorsprong, want Jan won. Maar toen kwam de klad er in: twee andere spelers bleken er niet in geslaagd om hun dienst te ruilen met een collega, altijd een risico, en aangezien werk voor het meisje gaat, moest de teamleider nog eens op zoek naar invallers. De twee sterkste spelers van het vijfde team werden ingezet, samen met een jeugdtalent en daarmee moest het gemis worden opgevangen. Dat lukte mondjesmaat, maar het kan niet gezegd worden dat ze hun best niet hebben gedaan. Integendeel.

Het zit Geurt Jan niet echt mee als invaller, want evenals in de eerste wedstrijd moest hij na een lange, ingewikkelde partij zijn meerdere erkennen in Vincent Kouyvenhoven, een speler waarvan bekend is dat hij zijn partij goed opzet en dan remise aanbiedt. Zo ook deze keer, alleen noopte de stand aan de andere borden onze wedstrijdleider intern tot doorspelen en dat bleek niet zo'n goed idee, achteraf bekeken.

Op dat moment was 'last-minute'-invaller Thomas, nooit beroerd om ons uit de brand te helpen, bezig met een spannende partij op het bord naast de teamleider. Stukken werden aan beide zijden ingezet en Thomas deed een mooie poging tot koningsaanval. De partij zou nog eens nader bekeken moeten worden, want tussen de bedrijven van mijn eigen partij door had ik de indruk dat er hier en daar nog betere voortzettingen mogelijk waren. Desondanks, een fraaie partij, zonder meer. Alleen jammer dat het uiteindelijk niets opleverde.
Het probleem van een playing captain op bord 1 is toch wel dat het lastig is om alle partijen goed in de gaten te houden, want Eric leek helemaal niet slecht uit de opening te komen en Frans had een wenig spectaculair ogende stelling opgebouwd. Het echte vuurwerk volgde bij beiden pas later, toen ik zelf aan het worstelen was met opnieuw een stelling die onder druk stond, wat nooit goed is als je met wit speelt.

Lex had een productieve avond, want hij slaagde er in om zich met zwart ruim 250 Elo-punten meer van het lijf te houden. De keurige remise behoorde tot een van de eerste succesjes van de avond.

Frans, en later Eric, kon het niet houden en beide heren voegden zich bij de al eerder in dit relaas genoemde invallers. Vier nullen op het uitslagenformulier, een winst en een remise maakten de uitkomst rond een uur of tien al duidelijk. En kijkend naar mijn eigen stelling zag ik twee torens opdoemen op de tweede rij... maar de tweede toren kwam nog niet. Als je dan toch dreigt te verliezen, moet je aanvallende zetten gaan doen om verwarring te zaaien en zo geschiedde. Een ongelukkige torenzet van zwart werd afgestraft met een paar schaakzetten en torenwinst. Zwart had nu drie verbonden pionnen op de damevleugel tegen paard en loper. Zijn toren hield mijn koning op de achterste rij vast en die kon weer niet weglopen, omdat dan de pionnen op de koningsvleugel ook nog eens opgegeten zouden worden. De laatste troef was om mijn lichte stukken tegen de drie pionnen te ruilen. Dat lukte en restte er een remisestelling. Mijn eerste halfje dit seizoen.

De laatste die bezig was, was Jaap. Hij had de hele avond keihard gevochten om iets te bereiken en moest nu secuur verdedigen om de deur dicht te houden. Onder toeziend oog van beide teams bewees hij uit het goede hout gesneden te zijn en ondanks de wegtikkende tijd de veilige remisehaven te kunnen bereiken.

Viermaal met niets in slechts zeven weken tijd. Dat belooft niet veel goeds voor de tweede helft van de competitie die voor ons verder gaat op de eerste clubavond van 2016. Hopelijk hebben we dan weer eens het hele basisteam op de been, want we kunnen het nog redden.