Op het scherpst van de snede

De lastigste wedstrijden zijn misschien wel die tegen bekenden, in de volksmond ook wel een derby genoemd. De eerste van een tweetal ontmoetingen dit seizoen stond op 13 december op het programma. Voor de gelegenheid hadden we wat geschoven met de opstelling om het risico van voorbereiding zo veel mogelijk te voorkomen. Het was bovendien interessant om te zien hoe twee teams die een vergelijkbare opbouw hebben het tegen elkaar zouden doen. De paar toeschouwers die er waren werden op een spektakel getrakteerd.

Aan vrijwel alle borden trok men gelijk stevig van leer. Romantische openingen verrieden de voorkeur van enkele gastheren voor de grootste schaakdagen van weleer. Wat niet snel gebeurt, gebeurde deze keer wel: Twan werd verrast door de variant die hij voorgeschoteld kreeg en hij sloeg direct aan het peinzen. Tjomme kreeg dezelfde twee openingszetten op het bord en reageerde navenant. Het duurde niet lang of beide partijen volgden een ander patroon, een mooie illustratie van de veelzijdigheid van het schaakspel. William had zich kunnen voorbereiden op de verdediging van zijn tegenstander en bereikte met goede tijdverdeling voor een gedegen opbouw. Stijn deed niet voor hem onder en kwam met sterk initiatief uit de opening.

Dan de lagere borden. Daar ging het veelal van hetzelfde: pionnen naar voren, stukken erbij en knallen maar. Het leverde Peter een mooie vrijpion op en een stelling met wederzijdse, tactische kansen. Hans trok zich niets aan van het feit dat hij met de zwarte stukken speelde en kwam zonder problemen door de beginfase. Toen echter overspeelde hij zijn hand met een iets te enthousiaste pionzet, zoals in de analyse bleek, waardoor zijn koning niet goed meer uit het centrum weg te krijgen was. Sander had een licht voordeel, want met wit, maar er werden al snel lichte stukken geruild, terwijl er ook nog eens veel pionnen op het bord stonden. Niet de ontwikkeling die je wilt hebben als je wilt winnen, maar een tegenstander moet wel meewerken en dat is natuurlijk tegen diens opdracht. Marco, aan het laatste bord, kwam wel heel erg snel in een eindspel terecht, met een open h-lijn voor de witte toren van zijn opponent, maar voldoende beweeglijkheid voor zijn stukken om problemen te voorkomen. Helaas bleek na de partij in de post mortem dat hij het regelmatig actiever had kunnen doen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de juiste voortzettingen vaak moeilijk te vinden waren. De Rijswijker kampte met hetzelfde probleem en evenals in de vorige wedstrijd was Marco als eerste klaar (met een halfje deze keer).

Op dat moment stonden de andere borden in vuur en vlam en was het niet altijd duidelijk wie er nu het beste van het spel had. Toen Peter dan ook kwam vragen of hij remise mocht aanbieden, was mijn antwoord voorspelbaar: doorspelen. En dat deed hij. Toen Sander even later dezelfde vraag stelde, kreeg hij ook dat antwoord, al was zijn stelling een stuk dichter bij een remise. Intussen improviseerde Twan nog steeds door en leek er goed voor te staan, maar de ervaring van zijn tegenstrever stelde hem steeds weer voor nieuwe problemen, waardoor hij steeds net niet het initiatief kon grijpen. Tjomme had een veel geslotener stelling en wist zijn ontwikkeling te voltooien en langzaam alle dreigingen te neutraliseren. Hij was er echter nog lang niet. Bij William en Stijn zag het er allemaal prima uit en ik begon daar al een beetje met twee punten te rekenen. Dat die hard nodig zouden zijn, bleek bij een nieuwe rondgang langs de borden. Hans had moeite om alle dreigingen te pareren en miste een paar betere voortzettingen. Langzaam begon zijn stelling te kraken en toen was het opeens uit. Nauwelijks van de eerste schrik bekomen, feliciteerde even later Twan zijn tegenstander en stonden we twee punten achter.

Bij Tjomme was het nog steeds twijfelachtig of hij het ging houden, maar aan de andere kant verdwenen wel steeds meer stukken van het bord. Sander was in een lopereindspel met elk zeven pionnen terechtgekomen en kreeg een tweede remiseaanbod. Deze keer hoefde hij het niet te vragen, hij wist wat er speelde (of beter: wie er uitgespeeld waren) en wees het aanbod resoluut van de hand. Peter boekte intussen enige vooruitgang en leek op een gunstig eindspel af te stevenen. Een conservatieve inschatting leverde het volgende beeld op: William en Stijn elk 1 punt en de anderen elk een halfje zou een gelijkspel opleveren. Gelet op het soms heen en weer zwiepen van de kansen zou dat een mooi resultaat zijn.

Ik weet dat dingen vaak in drieën komen, maar ook wel in tweeën. Begonnen we met twee verliespartijen kort na elkaar, nu was het de beurt aan twee remise-partijen. Tjomme wilde weten of hij een remiseaanbod kon aannemen en ik beloot het van hemzelf te laten afhangen, omdat hij zo’n harde strijd had geleverd. Juist toen hij meldde het aanbod toch maar te hebben geaccepteerd, kwamen William en zijn tegenstander ook remise overeen. Er zat niet meer in. Een lastige spagaat voor de teamleider die niet beide borden op dat moment in beeld had. En een halfje minder dan in de eerdere evaluatie.

Stijn deed echter precies wat al een tijdje in de lucht hing en haalde het eerste volle punt van de dag binnen. We stonden nog een punt achter, maar een blik bij Sander was geruststellend, want hij stond iets beter en had zeker remise. Peter stond nog veel beter met twee verbonden vrijpionnen op c5 en d6. Er hing inderdaad een 4-4 in de lucht! Alleen de tijdnood, niet meer zo dwingend als vroeger maar toch, speelde een woordje mee. Peter miste een betere voortzetting, verloor zijn loper en moest het nu van de twee boertjes hebben. Terwijl hij zocht naar een plan, ging hij door de vlag. In een paar minuten van winst, via remise, naar verlies. Schaken is keihard: wedstrijd verloren. Aan Peter heeft het niet gelegen. Hij moest doorspelen, liefst op winst, en had dat gedaan.

Ik informeerde Sander van het verlies en hij mocht remise aannemen als hij wilde. Dat wilde hij dus niet en de wedstrijd duurde nog ruim een half uur, maar toen brokkelde de zwarte stelling af en dwong Sander zijn tegenstander tot overgave met drie pionnen tegen twee.

Dit was absoluut de spectaculairste wedstrijd tot nu toe (en er komen er nog vijf!). De mannen hebben fantastisch gestreden, maar het was zoals de titel al aangaf op het scherpst van de snede en deze keer vielen we er aan de verkeerde kant af. Chapeau voor ons achttal en ook voor de gastheren.

 

Rijswijk 12014SHTV 12008
1Michael van Liempt2050William van Zanten2033½½
2Frans Hoynck van Papendrecht2067Twan van der Togt201810
3Rob van Helvoort2082Stijn Gieben212001
4Alexander Cupido2047Tjomme Klop2026½½
5Bas van der Berg2020Peter Vorstermans191210
6Roel Leezer2022Hans Segers201410
7Jelle Bulthuis1883Sander Pauw193101
8Alfonso Gallardo Banez1940Marco van Straaten2008½½