Lenteoffensief

Het was Peter die wegens een aanstaande knieoperatie vooruit wilde spelen en gelukkig was de tegenstander een vereniging die daar niet afwijzend tegenover staat. En zo begon de voorlaatste wedstrijd van het seizoen voor ons eerste team al op 10 maart, toen Peter en ik ons vervoegden in de speelzaal van RSC-Belgisch Park. De opening zag er wat merkwaardig uit in mijn ogen, maar bleek negen zetten lang de theorie te volgen. Op dat moment koos Peter echter een ongelukkige voortzetting en kwam zwaar onder vuur te liggen. De partij duurde langer dan de kampioenswedstrijd van RSC-Belgisch Park 3 (in dezelfde zaal en daardoor goed te volgen) die eindigde in het kampioenschap van de 4e klasse voor het thuisteam, maar daar hadden de beide kemphanen in de Promotieklassestrijd geen oog voor. het witte initiatief sloeg uiteindelijk door en zo moesten we op 20 maart in eigen huis beginnen met een achterstand. De eerste slag ging verloren, maar de strijd ging daarna met des te meer inzet verder.

Omdat ik eerder in het seizoen een wissel aan de topborden bij een uitwedstrijd had toegepast, deed ik dat nu opnieuw om zodoende de verhouding tussen wit- en zwartpartijen voor onze spelers gelijk te trekken. Bovendien had Melchior twee weken eerder aangegeven dat hij de altijd goed presterende Gerard Milort aan het eerste bord wel wilde afstoppen. Maarten schoof door naar bord twee en Twan kwam deze keer in actie op bord drie. Een week voor de wedstrijd moest Sander helaas melden dat hij verstek moest laten gaan wegens zijn werk en werd Armin bereid gevonden om in te vallen. Met alle spelers opgesteld, ging ik met een goed gevoel naar de wedstrijd en dat bleek niet verkeerd te zijn.

Voordat we zouden beginnen, was het de bedoeling dat onze nieuwe wedstrijdklokken door de sponsor zouden worden ingewijd door het spelen van de openingszet, maar helaas moest zij zich verontschuldigen. Gelukkig was haar rechterhand al op de club aanwezig en zo nam Cor Kanters even voor de foto plaats achter de zwarte stukken, tegenover Gerard Milort. Als uw verslaggever ooit nog eens leert om de instellingen van zijn camera na te lopen alvorens een foto te maken, zou het plaatje iets scherper zijn geweest, maar desondanks is het allemaal wel duidelijk geworden.

En toen gingen we van start. Als altijd verliep de openingsfase aan diverse borden heel rustig en draaiden de spelers als kemphanen om elkaar heen, maar Maarten gooide er gelijk de hoogste versnelling op en ook Marco schoof in bijna één ademteug vanuit de opening door naar het eindspel. Aleksander kende met de zwarte stukken ook niet veel moeilijkheden en Armin moest, naar eigen zeggen, al vroeg de rem er op zetten en voorzichtig verder. Twan speelde een interessante partij, maar kwam al na een goed uur melden dat hij het zag verzanden in remise. Geen probleem, want tegen Bart Verbaan (en met zwart) is dat een mooi resultaat. En zo geschiedde. De beide heren hebben daarna nog lange tijd zitten analyseren, want er zat heel veel in de partij.

Op dat moment stond Maarten overwegend met een koningsaanval, ondersteund door veel van zijn stukken, die op het punt stond te gelde gemaakt te worden. Marco stak er een kwaliteit in en leek minstens remise te hebben, maar hij had beter gekeken dan ik, want hij won de kwal terug en sloot de zwarte koning af over de zesde rij. Het eindspel van toren en twee pionnen tegen toren en pion bleek daardoor niet remise en zo konden we een tweede overwinning boeken.

Armin keek in een royaal van pionnen voorziene positie aan tegen een eindspel met zware stukken en hij schatte de kans op winst in op nul. Het halfje werd daarom via eeuwig schaak veilig gesteld.

We stonden halverwege de avond dus voor met 3-2 en het zag er aan de overgebleven borden niet slecht uit. Aleksander had na de opening een pion gewonnen, enige tijd daarna een kwaliteit en nu won hij nog een pion. Toen kwam er even een schrikmoment, want met een ongelukkige damezet maakte hij het zichzelf moeilijk en moest hij de gemalin van zijn koning ruilen tegen toren en loper. Mede door de pluspionnen bleek hij echter nog steeds voldoende spel te hebben. Een vrijpion op de e-lijn zou gaan helpen om binnen het bereik van remise te blijven.

De twee spelers die het langst een onduidelijke stelling behielden waren Melchior en Jan Willem. De laatste was in zijn rustige stijl terechtgekomen in een dubbel toreneindspel, waarin hij iets meer ruimte had. Zelf had hij waarschijnlijk het gevoel niet verder te komen, maar omdat Aleksander zojuist zijn dame had moeten offeren, wilde ik wel graag dat hij doorspeelde toen hij vroeg of hij remise mocht maken. En dat deed hij in grootse stijl. Intussen was Melchior al uren aan het manoeuvreren in een vrij gesloten stelling, teneinde voordeel te behalen en Gerard Milort van zijn ongeslagen status af te helpen. Met uiterste precisie slaagde hij er in om zwaktes uit te lokken en een pion te winnen. Op dat moment begon de witte stelling langzaam te verkruimelen. Spel van buitencategorie! Ik beken eerlijk dat ik er soms geen touw aan vast kon knopen. Melchior ruilde materiaal en won een aantal pionnen. Zijn eigen legertje begon vervolgens aan een opmars.

Maar ook op het bord van Jan Willem gebeurden mooie dingen. Mede door de tijdnood van zijn tegenstander had hij torens weten te ruilen en twee verbonden vrijpionnen op de g- en h-lijn gekregen. Zijn toren ging enthousiast te werk achter de zwarte linies en een vrije b-pion werd vakkundig naar de overkant gedirigeerd. Aleksander bewees andermaal zijn vindingrijkheid en inzicht door remise af te dwingen en scoorde daarmee de matchwinner.

Nu werden alle ogen gericht op het topbord, waar de winst voor Melchior zich begon af te tekenen. ondanks twee vrijpionnen had de witspeler geen poot meer om op te staan. De zwarte paard stond goed geposteerd en een pionzet leek het af te gaan maken... bijna. Een handig koningszetje van wit verhinderde het onvermijdelijke nog even, maar Melchior had nog een truc achter de hand en wisselde zijn toren in voor een dame. Niet veel later mocht hij ook felicitaties in ontvangst nemen voor een zwaar bevochten overwinning.

En zo staan we wederom als eerste geplaatst aan de vooravond van de grote finale van de bondscompetitie van dit seizoen. Met drie kanshebbers voor het kampioenschap zal het een hete voorjaarsavond gaan worden op woensdag 2 april. Ons eerste zal moeten winnen om zeker te zijn, evenals tegenstander Botwinnik 1, want als lachende derde wacht Scheve Toren 1 op zijn kansen. Een gelijkspel is zeker geen optie.

 

SHTV 11974-RSC-Belgisch Park 11879-
1Melchior Vesters2153-Gerard Milort19831-0
2Maarten Stolte2050-Peter Monté19721-0
3Twan van der Togt1981-Bart Verbaan1987½-½
4Marco van Straaten1998-Martin Dijkhuizen19591-0
5Aleksander Henke1982-Peter Ingenhoes1791½-½
6Jan Willem le Grand1863-Hans van der Zijden18021-0
7Peter Vorstermans1909-Ton van der Zijden18150-1
8Armin Segger1859-Aat van der Toorn1720½-½