KNSB-bekerwedstrijd in Moerkapelle

Tjomme Klop bericht:

22 oktober 2010 - Het is SHTV gelukt om zich te plaatsen voor de tweede ronde van de KNSB – beker. Dit lukte door Moerkapelle te verslaan.

Het was een echte uitwedstrijd zoals ik mij die nog herinner toen ik in mijn jeugd in de NOSBO speelde. Met de auto een donkere provinciale weg af om dan in een verlaten dorp in een door tl-buizen verlichte zaal te spelen. De koffie mag je zelf inschenken als je maar een muntje deponeert in het bakje. Het eerste kopje is natuurlijk van de vereniging.

In deze ambiance ging de wedstrijd van start. Een bekerteam bestaat uit vier personen en dit jaar had ik al vroeg vier personen met mijzelf erbij. Als vijfde persoon meldde Melchior zich aan. Melchior is de laatste tijd in bloedvorm, dus die moest ik als ambitieuze teamcaptain wel opstellen. Zelf besloot ik dus op de bank te zitten. Ik heb geen spijt hiervan, al was het alleen maar omdat ik genoten heb van een bloedstollende wedstrijd.

De openingen waren heel verschillend. Melchior kwam vrij snel in een eindspel terecht waarin allerlei subtiliteiten speelden. Hans kwam met wit in de problemen: hij dreigde een pion te verliezen en om dit te voorkomen moest hij zijn tegenstander actief spel geven. Stijn offerde een kwaliteit in een Franse partij en kreeg daarvoor een prachtig centrum. Hij leek allerlei mogelijkheden te hebben om zijn stelling te verbeteren, wat voor zijn tegenstander met wit veel moeilijker leek. Mike kreeg met wit het Von Hennig- Schara gambiet tegen. Een dubieuze koffiehuisvariant die ik niet graag onvoorbereid tegen zou willen hebben. De stelling was tricky, maar Mike leek met gezonde actieve zetten zijn pluspion te consolideren. In deze fase was ik redelijk optimistisch ik ging minimaal uit van 1,5 -2,5.

Het laatste anderhalf uur veranderde mijn oordeel. Hans verdedigde zich actief en leek vast besloten de huid duur te verkopen. Het zag ernaar uit dat hij succes zou hebben, want hij veroverde de kleine kwaliteit na een tactische fout van zijn tegenstander. Mike’s stelling werd allengs beter. Gevaarlijke stukken van zijn tegenstander werden geruild en bovendien bezorgde Mike hem ook nog een zwakte. Stijn, die speciaal uit Drenthe was gekomen voor deze partij, bleef zijn stelling maar verbeteren. Alle stukken stonden gereed om beslissende mokerslagen uit te delen. Melchior verkreeg nu toch echt een substantieel plusje. Zijn loper was iets actiever en het paard van zijn tegenstander hing in het centrum. Mijn optimisme zwol tot ongekende grootte.

Zoals altijd in een bekerwedstrijd gebeuren er gekke dingen. Hans lukte het maar niet om zijn loper en paarden te coördineren tegen zwarts toren en loper. Ook was hij zichtbaar aan het eind van zijn krachten. Hij verloor in het gespartel met zijn lichte stukken ook nog drie pionnen. Even later moest hij opgeven. Gelukkig had Mike net gewonnen, dus was het nu 1-1.

Melchior leek nu serieus een belangrijke pion te gaan winnen, wel moest hij nog al het tegenspel van wit eruit halen. Dit deed hij door een nauwkeurig tussenschaak, dat hij a tempo bestraffend uitvoerende, zoals een ouderwetse docent razendsnel een corrigerende tik geeft. Enkele zetten later gaf Melchiors tegenstander op.

Nu was alleen Stijn nog bezig. Een remise zou voldoende zijn. Stijn deelde zijn mokerslagen uit, maar toen iedereen de beslissende klap verwachtte, leek opeens wit te gaan promoveren. Stijn probeerde nog van alles, maar het was allemaal niet genoeg. Een prachtige partij van Stijn met een ongewenst resultaat. Wel draag ik bij deze Stijn voor voor de publieksprijs.

Nu was het 2-2 en moest er gevluggerd worden. Stijn pepte zich even op in het toilet en won hard en snel. Mike deed hetzelfde en Melchior kwam in een stelling terecht die hij niet kon verliezen. Alleen Hans blunderde, waardoor wij met 2,5 – 1,5 de vluggertjes wonnen.

Een enerverende avond. Op naar de volgende ronde.

Gerard van Ommeren (2049)         – Melchior Vesters (2004) 0-1
Jesse van Elteren (1980)         – Hans Segers (2062) 1-0
Wouter Vroegindeweij (2013)       – Stijn Gieben (1955) 1-0
Arian de Bruine (1964)           – Mike Hoogland (1946) 0-1