Toch de klok...

Het begon goed. Koos trok de partij binnen 20 zetten naar zich toe en Niek vond het verstandig om er een halfje aan toe te voegen. Vervolgens sloeg Olav een schijnbaar gevaarlijke aanval af en maakte er 2½ - ½ van.

Terwijl ik dit gade sloeg gebeurde er achter mijn rug iets vreemds. Dat bleek toen ik me omdraaide om te zien of ik al aan zet was. Doch mijn oog vond geen klok en geen tegenstander. Van boze opzet was geen sprake, eerder van clubliefde. Iedere vereniging heeft ze, mensen die zich iedere avond inzetten voor de club. Stukken opzetten aan het begin en aan het eind weer alles opruimen zonder de waardering waar ze recht op hebben. Daarom vergeef ik het hem maar snel. Achteraf bezien leek er geen schade. Hoewel... met mijn eerste zet na de hervatting zette ik een loper in, maar mijn tegenstander sloeg ‘m vervolgens niet. Kort erna hebben we het punt gedeeld. Was dit ook gebeurd zonder incident?

Bij Evert liep de partij uit op zetherhaling. Met 3½ - 1½ stond DSC met de rug tegen de muur. Althans, dat lees ik op hun website. In stilte had ik de hoop in borden 1 en 8 al opgegeven. Alles hing af van Jan Willem. Met 3 tot 4 keer meer tijd voor onze man werd de klok DSC uiteindelijk toch noodlottig.

DSC 5 - SHTV 2   3½-4½