En weer een overwinning...

...maar wel tegen een team met veel jaren ervaring en twee oud-kampioenen van de HSB (samen goed voor zes titels) in de gelederen. Jan Willem le Grand was verhinderd en ik was dan ook heel blij dat ik Aleksander Henke als vervanger ter beschikking had. We begonnen mooi op tijd met zeven man. Mike had ingeschat dat het een te vochtige bedoening zou gaan worden om met de fiets te komen, maar daardoor liep hij vertraging op omdat hij zijn auto pas op flinke loopafstand van het Nationaal Schaakgebouw gratis wist te parkeren. Hij begon dan ook met zo’n 20 minuten achterstand in tijd. Daar staat tegenover dat laatkomers hun tegenstander soms onbewust uit balans brengen en wellicht heeft dat een rol gespeeld.

Al na drie kwartier had ik een goed gevoel over het verloop van de wedstrijd: alle witspelers hadden de ruimte en Maarten en Peter stonden met zwart prettig. Hans had ook geen problemen en Sander stond gedrongen maar solide.

In de wedstrijd tegen Botwinnik 1 had de tegenstander van Maarten een loper op h7 geofferd en hoewel er deze keer een andere opening op het bord kwam, werd ook nu de loper geofferd voor (hopelijk) doorslaande aanval. Jammer voor de tegenstander, maar opnieuw wist Maarten de dreiging met zijn witveldige loper te pareren. Peter had controle op de open h-lijn, wat hem de gelegenheid gaf om een koningsaanval op te zetten. Mike stond een pion achter, maar had een iets beter ontwikkelde stelling waarin de zwarte dame op haar eigen vleugel minder bewegingsvrijheid had dan het leek. Ton stond onder druk en bleek niet lekker uit de opening te komen, maar hij zwoegde dapper door. Dat deden Hans en Sander ook, maar die speelden rustig en nauwkeurig gelijkopgaande partijen. Aleksander was met zijn tegenstander verwikkeld in een manoeuvreerfase met lichte stukken waarin hij meer bewegingsvrijheid had, maar het was wel oppassen geblazen. Marco leek optisch druk te gaan krijgen op de zwarte koningsstelling, maar om dat te bewerkstelligen moest hij wel veel verdedigers uitschakelen. Er zat behoorlijk wat flexibiliteit in de zwarte stelling.

Peter slaagde als eerste er in om de druk zo op te voeren dat de zwartspeler hout ging verliezen. Nog even greep hij naar zijn koning, maar pakte het stuk niet vast. In plaats daarvan feliciteerde hij onze man. Het eerste punt was binnen en meer lag in het verschiet. Maarten speelde met een volle loper meer en verhoogde de druk op de witte stelling, terwijl Mike naast hem zetherhaling uit de weg ging om een hoger doel na te jagen. Zijn jeugdige tegenstander is al een speler met een goed inzicht, maar hij mist nog af en toe wat scherpte en met een paardzet gaf hij Mike de kans om de zwarte dame te vangen tegen inlevering van een toren. Zwart had weliswaar twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel, maar die stonden nog in startpositie waardoor er geheel geen compensatie was. Marco ging op een flinke stukkenruil in en leek toch zeker remise binnen handbereik te hebben, terwijl Hans een pion won en daarmee de witte koningsstelling openbrak. Aleksander had duidelijk alles onder controle en ook bij hem werden stukken geruild. Het leverde hem een kwaliteit op en samen met zijn betere stelling kwam ook op dit bord schot in de zaak. Intussen had Maarten een vernietigende aanval op de witte koning ingezet en kon hij het volle punt innen. Ton kon zijn stelling alleen lucht geven en nog wat tegenspel creëren door een stuk voor twee pionnen te geven. De witspeler stelde daar twee actieve lopers en al zijn zwaar geschut tegenover, waardoor één van de pionnen van het bord verdween. Zowel binnen als buiten het gebouw begon het te betrekken. Sander speelde intussen rustig door, had de verdediging van de koning op orde en loerde naar mogelijkheden op de damevleugel.

Mike consolideerde, pareerde de langzaam oprukkende zwarte vrijpionnen en veroverde er één. Inmiddels was de stelling vereenvoudigd tot dame en vier pionnen tegen toren en vijf pionnen. Snel en zeker hielp hij de zwartspeler van zijn laatste tegenspel af en daarmee was het derde punt binnen. Niet lang daarna maakte Aleksander het keurig uit door zijn materieel en positioneel voordeel te gelde te maken. Hans had inmiddels afgewikkeld naar een eindspel met elk een toren en lopers van ongelijke kleur. Bovendien had hij twee pionnen meer. Een remise was daar al zeker en virtueel was de wedstrijd binnen, maar eerst moest Ton buigen na een lange, moeizame strijd. Ook Marco wist het niet te bolwerken, speelde zijn paard weg en liet daarmee de zwarte loper zijn pionnenketen in de rug aanvallen. Dat was te veel van het goede; de ervaring had gewonnen.

Terwijl Sander nog steeds zijn loopgravenoorlog aan het uitvechten was en stug alle dreigingen bleef pareren, combineerde Hans zich naar de overwinning. De wedstrijd was daarmee nu ook officieel gewonnen en dus keerden alle ogen zich naar het laatste bord waar twee koppige schakers met langzaam teruglopende tijd bleven manoeuvreren. Het werd duidelijk dat wit niet echt meer een plan wist te vinden en Sander hoefde er slechts op te letten dat hij niet ergens gepiepeld zou worden. Dat gebeurde niet en de vrede werd getekend.

Buiten was het inmiddels gaan regenen, een voorbode van het winterweer dat er dan toch eindelijk aan zat te komen. Ik was behoorlijk nat toen ik thuiskwam; had Mike toch gelijk...

DD 3 (1938)                           SHTV 1 (1957)                        2½-5½
Henk Happel (2085)                    Marco van Straaten (1964)             1-0
Pieter Smeele (2021)                  Hans Segers (2000)                    0-1
Daniil Kolodkin (1905)                Mike Hoogland (1986)                  0-1
Theo van Orsouw (1902)                Maarten Stolte (2035)                 0-1
Reinhard Henn (1890)                  Aleksander Henke (1923)               0-1
Remko de Waard (1905)                 Sander Pauw (1950)                    ½-½
Wim Vink (1884)                       Peter Vorstermans (1915)              0-1
Eric Koreman (1908)                   Ton Bodaan (1884)                     1-0