De laatste slag

WSC 2 won in de 8e ronde verrassend de wedstrijd tegen Schaakhuis 1. Wie had daar nog op gerekend? Ik zeker niet en mijn felicitaties aan het adres van het team uit het centrum van Den Haag bleken plotseling voorbarig. DD 3 moest in de laatste ronde tegen datzelfde team spelen en was van plan om toch een keer te vlammen, ook al was het reeds gedegradeerd. Aan het eind van die warme avond van 17 april slaagden ze er nog in ook, met als gevolg dat ons eerste op de tweede plaats eindigde.

Maar het kon gekker, want daags na de slotronde bleek dat een speler van DD 3 driemaal ingevallen was in het 2e team en reglementair niet meer speelgerechtigd was voor zijn eigen team. Een pijnlijke vergissing met als gevolg dat zijn gewonnen partij verloren werd verklaard, DD 3 alsnog de wedstrijd verloor en ons eerste derde werd.

Voor aanvang van de laatste gezamenlijke slotronde was dit alles nog niet te voorzien, maar belangrijker was dat het eerste team zou winnen om het tweede team de mogelijkheid te geven met een overwinning in de Promotieklasse te blijven, ten koste van Scheve Toren 1. Helaas moesten Maarten en Peter verstek laten gaan en in hun plaats werden Ben en Niek als vervangers ingezet. Een spannende strijd lag dus in het verschiet.

Lange tijd ging het aan de meeste borden gelijk op. Sander en Mike kwamen met wit goed te staan en bouwden hun positie rustig verder uit. Niek ging ook goed en halverwege zag het er veelbelovend uit. Hans had een pion geofferd voor actief spel en Marco had een nogal gesloten stelling waar moeilijk een oordeel over te vellen viel. Jan Willem, die iets verlaat was door een kleine dwaaltocht in de omgeving, begon rustig en speelde op de counter. Zijn stelling werd langzaamaan steeds ingewikkelder en kreeg gaandeweg de trekken van een modern schilderij. Bij Ton gingen een aantal stukken en pionnen van het bord en zag het er ongeveer gelijk uit. Ook bij Ben was het nog niet duidelijk wie de beste kansen had.

Rond de tijd dat bleek dat het tweede team het niet ging bolwerken, kwam het eerste op gang en schoof Sander in grootse stijl naar de winst. Ook bij Mike was het een kwestie van tijd geworden. Marco kwam vragen of remise voldoende was, maar op mijn vraag of hij er niet meer in zag besloot hij nog even door te spelen. Goede beslissing, zoals zou blijken. Hans had zijn pionnetje teruggewonnen, maar raakte er even later weer een kwijt. Desondanks had hij minstens remise in handen. Ben stond niet zo heel prettig meer, maar Niek naast hem zat lekker in de partij en wikkelde af naar een toreneindspel dat remise beloofde. Mike toucheerde intussen het punt en bracht onze voorsprong op 2-0. Een korte bestudering van Jan Willem’s stelling bracht veel mooie wendingen aan het licht, maar het was nog te vroeg om te zien wie van beide kemphanen daar het meeste uit zou gaan halen. Ton leek toch op remise uit te gaan komen, kreeg dameruil en een remiseaanbod, maar hij sloeg dat laatste af.

Het bleek maar goed dat Marco niet op remise was ingegaan. Hij brak met zijn koning door de stelling van zijn tegenstander en viel de witte pionnen in de rug aan. Even later was het punt binnen.

En dan komt er altijd zo’n moment waar het even zwaar weer lijkt te worden. Ben moest opgeven na lange strijd en Niek speelde een onzalige zet die direct verliezend was. Hij probeerde het nog even, maar moest toen ook opgeven. Ton had echter voordeel bereikt. Zijn toren was actiever dan die van de witspeler, maar er stonden ongelijke lopers op het bord. Het veroveren van de witte a-pion bleek cruciaal. De torens werden geruild, waarna het technisch uit was. Dat kun je Ton wel toevertrouwen en aangezien Hans inmiddels remise was overeengekomen was de overwinning binnen. Jan Willem was de laatste die zijn ingewikkelde partij afrondde: remise. En daarmee was het seizoen voor het eerste team ten einde, waarbij de lezer zij verwezen naar het begin van dit stuk voor de epiloog van de competitie.

Scheve Toren 1 (1900)                 SHTV 1 (1892)                         3-5
Kees Dekker (2050)                    Sander Pauw (1919)                    0-1
Wim Kentstra (2069)                   Hans Segers (1977)                    ½-½
Aad van Gent (1809)                   Mike Hoogland (1975)                  0-1
Rudi de Smit (1997)                   Marco van Straaten (1985)             0-1
Erik Jan Tromp (1873)                 Jan Willem le Grand (1848)            ½-½
Michel Hubert (1795)                  Ton Bodaan (1902)                     0-1
Dave Theijn (1831)                    Niek Wisse (1791)                     1-0
Jeroen Kleijn (1774)                  Ben Spierings (1739)                  1-0