Met vallen en opstaan

Het was een mooie dag, de 1e november van het jaar 2014, een dag die de boeken in ging als de warmste novemberdag sinds het begin van de weerswaarnemingen. Het was ook een sombere dag, voor diegenen die op het verkeerde moment in de trein zaten en deels kreeg de afvaardiging van ons eerste team die per openbaar vervoer richting Brabant reisde daar mee te maken. Nog somberder werd het voor onze sympathieke gastheren, maar met deze opmerking loop ik een beetje vooruit op de rest van dit verhaal.

Keurig op tijd vertrok Peter, met Stijn en Jan Willem (vervanger van de verhinderde Sander) per auto uit het Haagse richting Oosterhout. Op dat moment zaten de andere vijf spelers en de teamleider keurig op tijd in de trein naar Breda. Met een kleine achterstand in tijd was het ijzeren paard uit Den Haag vertrokken, maar de conductrice wist bij het binnenrijden van Rotterdam te melden dat “de machinist extra kolen op het vuur had gegooid” en daarmee waren we precies op tijd. Misschien lag dit wel aan de basis van de latere melding die we hoorden over een kapotte bovenleiding tussen Delft en Schiedam, maar toen waren wij dat punt allang voorbij.

Het ging goed tot aan Breda-Prinsenbeek. Toen begon onze intercity vervaarlijk snelheid te minderen om tenslotte bij dit station tot stilstand te komen. De reden was een defecte goederentrein verderop en het was niet bekend hoe lang dit oponthoud zou gaan duren. Of zoals de conductrice door de intercom in het Engels toevoegde: “There is a broken train before us,” en we kregen het advies om met de stadsbus naar station Breda verder te reizen. Na enig gezoek op het internet waar we niet veel wijzer van werden, werd het plan geopperd om dan maar met een taxi naar Oosterhout te reizen, maar na het station uitgelopen te zijn, bleek dat toch moeilijker dan gedacht en uit mijn linkerooghoek zag ik de trein die we juist hadden verlaten langzaam wegrijden... Maar een kordate dame met zeer goede ogen kwam naar ons toe en zei dat de stoptrein zo zou komen en ze hem al in de verte zag. Wij terug naar het perron en ja, daar kwam een trein aan... die geen vaart minderde: de Intercity Direct. De stoptrein volgde nog een paar minuten later. Zoals gezegd, voornoemde dame had echt zeer goede ogen!

En zo hadden we in Breda op het schitterende, vernieuwde station een bus later dan gepland, maar die reed zonder mankeren naar Oosterhout, zodat we even na enen Café Oud Brabant naderden, alwaar ik Peter en Stijn op het terrasje ontwaarde, zoals al snel bleek ook juist aangekomen. Auto’s hebben misschien geen last van kapotte bovenleidingen, maar het fileprobleem drong zich die morgen wel op aan onze medestrijders. Gelukkig waren we in het gezellige Brabant en zagen onze gastheren er geen been in om de aanvang van de wedstrijd met enige souplesse te hanteren. Kom daar in de Randstad maar eens om.

Maar toen konden de partijen dan toch van start en wat vooral opviel: in slechts drie partijen werd d4 als openingszet gekozen! Het weerhield de meeste spelers er niet van om er stevig in te vliegen en al gauw waren er spannende stellingen te bewonderen. Stijn zette zijn partij goed op en hield zijn tegenstander onder druk, terwijl Twan het iets rustiger aanpakte en zich geen zorgen leek te maken over een loperoffer dat zijn tegenstander kon spelen en ook deed. Bij William bleven veel pionnen op het bord en werd langzaam toegewerkt naar een eindspel met lichte stukken die in verschillende mate mobiel waren. Tjomme leek mij al snel onder druk te staan en het zou een flinke inspanning gaan vergen om daar onderuit te komen, terwijl Marco een ongeveer gelijke stelling kreeg en de remisemarge van beide zijden nooit overschreden zou worden. Het was de eerste partij waar een duidelijk resultaat naar voren kwam. Hans stond wat minder door achtergebleven ontwikkeling, maar leek zich los te gaan worstelen en in een gelijke stelling op remise af te stevenen. Bij Peter zag het er vanaf het begin goed uit. Hij kreeg ruimte en kon op zoek naar een bres in de stelling van de zwartspeler. Jan Willem had weinig problemen om tot ontwikkeling te komen, maar daar was alles mee gezegd. Hij probeerde wel op allerlei manieren in het voordeel te komen, maar de teamleider van D4 gaf geen krimp en deze partij werd dan ook als eerste voltooid, met een remise.

Toen begon het er een beetje moeilijk voor ons uit te zien. William bleek de mindere loper te hebben en zijn pionnen stonden op de verkeerde kleur. Toen zwart zijn witveldige loper achter de witte linies kreeg, dreigden zonder enig verweer de pionnen op de damevleugel te sneuvelen en William besloot tdaar niet meer op te wachten. Even later ging het ook bij Hans verkeerd. Een ongelukkig gekozen voortzetting kostte een pion en verbrokkelde zijn verdediging. En zo stonden we halverwege de speeltijd al flink achter.

Twan’s opponent had na zijn loperoffer de zwarte koningsstelling opengebroken en besloot niet op eeuwig schaak in te gaan, want waarom offer je met wit anders een loper voor twee pionnen met aanvalskansen? Het zag er allemaal dreigend uit. Tjomme leek ook nog steeds danig onder vuur te liggen en zo kwam een nederlaag schijnbaar snel dichterbij, vooral toen Marco geen kans meer had om meer dan een remise uit zijn partij te peuren. Maar met waarschijnlijke overwinningen voor Peter en Stijn in het verschiet zouden we toch nog een gelijkspel kunnen behalen. Het moest nog wel bewezen worden. Peter won ook, maar Stijn had meer tijd nodig om er door te breken.

Twan bleek weer eens aalglad te zijn als het er op aan komt. Langzaam boog hij zijn defensieve positie om naar een offensieve en na stukkenruil begon de loper die hij had zwaarder te wegen. Remise? Of had hij meer? En naast hem begon Stijn nu ook zichtbaar beter te staan. En om het allemaal nog mooier te maken was Tjomme er in geslaagd om niet alleen al zijn problemen op te lossen, maar ook nog een loper voor een pion te winnen. Onder achtergrondmuziek van een bassist die zijn loopjes aan het oefenen was in een belendend pand begon het er zonniger uit te zien.

En toen bleek Twan het allemaal goed berekend te hebben waardoor de gelijkmaker werd gescoord. Bij een stand van 3-3 werd het heen en weer lopen tussen de borden van Stijn en Tjomme, die allebei op hun gemak voor de winst konden gaan. Stijn slaagde daarin met vlag en wimpel, precies op het moment dat de tegenstander van Tjomme remise claimde op basis van stellingherhaling. Het werd nog even een klein klusje voor de wedstrijdleider, maar die kweet zich uitstekend van zijn taak en de partij eindigde in remise.

Een zwaarbevochten overwinning die een belofte voor de komende matches inhoudt. Het eten smaakte uitstekend na de wedstrijd. De volgende wedstrijd is weer thuis, tegen de Leids kampioen van afgelopen seizoen.